________________
સૌજન્યનું આંસુ સત્ય સામાને સમજાવવા જેવું અત્યારે વાતાવરણ જ ન હતું. અને વાતાવરણ શાંત થયા પછી પોતાની વાતને બીજા આગળ રજુ કરે એટલી ધીરજ એમની પાસે ન હતી.
એ થાક્યા હતા, લથડીને એ ઢળી પડ્યા હતા. શૂન્ય ઘરના શૂન્ય વાતાવરણથી એમની પ્રજ્ઞા પણ શૂન્ય થઈ ગઈ હતી. લથડતા હાથે એમણે કાગળ અને પેન હાથમાં લીધાં.
પ્રિય મિત્રો,
આ વોળિયાં વચ્ચે મારી જાત વધારે કાળ ટકી શકે એવી તાકાત આ દીપકમાં રહી નથી.
“આ પ્રસંગમાં હું નિર્દોષ છું એટલું જ મારા આત્મદેવની સાક્ષીએ કહું છું. મને ખબર ન હતી કે ચંપા ઘરમાં પીરસણું આપવા આવી છે. નિત્યના ક્રમ પ્રમાણે મેં દ્વાર બંધ કર્યું. બારણું બંધ થતું જોઈએણે બુમ પાડી. એ ઘરમાં છે એની જાણ થતાં મેં તુરત જ બારણું ઉઘાડયું.. મારે મન હતું. હું કંઈજ ન બેલ્ય.
“બેન નિર્દોષ છે. હું અજ્ઞાત છું. પણ વાત વિપરીત. રીતે રજૂ થઈ છે. મને કેઈ આવીને પુછતું પણ નથી કે આ વાતમાં સત્ય શું છે ! અને કલંક-કથા વધારે વિસ્તરતી. જાય છે. મારાથી સહન થતું નથી. સહનશીલ બનાવનાર મારા આત્માની પાંખ આજે મારી પાસે છે નહિ. એટલે. અધમ–ચર્ચાની મલિનતાને ધોવા માટે ગજરાની મૃત્યુતિથિના. મૌનવારે હું મારું બલિદાન આપું છું.
મારા આ બલિદાનથી એકાદ આત્માને પણ વાણીને.