________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ શતાવધાનના પ્રયોગો કરવા માંડયાં, ત્યારે તેમણે મને ખૂબ જ મદદ કરેલી. તેમાં પ્રથમ સ્થૂલ વસ્તુઓને. માનસચક્ષુ સમક્ષ લાવવાની હોય છે, તેમાં આ પશુઓ ઝપાટાબંધ ગોઠવાઈ જતાં અને તેમનાં પર જે જે વસ્તુઓની ધારણા કરી હોય તે આબાદ સચવાઈ રહેતી. મારા મનમાં સે ખાનાને જે નકશે છે, તેમાં અનેક સ્થળે પશુ-પક્ષીઓ બેઠેલાં છે. ઉપરાંત ગંજીપાનાં બાવને બાવન પાનાં યાદ રાખવાની મેં એક . સ્વતંત્ર રીત શોધી છે, તેમાં પણ મુખ્યત્વે પશુ અને પક્ષીને જ ઉપયોગ કરે છે. ખેતરો
મારાં ગામનાં ખેતરે દૂર દૂર સુધી પથરાયેલાં હતાં. ચોમાસું આવતાં તે બધાં લીલાછમ બની જતાં. તેમાં જુવાર, બાજરી, મગ, મઠ, અડદ, તલ તથા કપાસ એટલી વસ્તુઓ પાકતી. જુવાર તથા બાજરી એટલી ઊંચી વધતી કે ઘોડેસ્વારનું માત્ર માથું દેખાય. જ્યારે જુવાર પર ડુંડા આવતાં ને બાજરી પર બાજરિયાં લહેરાવા લાગતાં ત્યારે એને દેખાવ જુદી જ જાતને લાગતું. કપાસનું કામ લાંબુ ચાલતું. અમારે ત્યાં મઠિયે કપાસ એ છે વવાતે. બાકી
વાગડિયાનું વાવેતર થતું અને તે ફાગણ ચૈત્રમાં તૈયાર થઈ * જ. આ ખેતરોએ મને જુવારના મીઠા સાંઠા આપ્યા છે,
બાજરીને પત્ર આપ્યું છે ને મગની શીંગો કે જે ગામડાને મે કહેવાય છે, તે પણ આપ્યો છે. તેને હું કેમ ભૂલી શકું?
