________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૫૭
પક્ષીઓ
અમારાં ગામમાં મેર, કબૂતર, કાગડા, હાલા, ચકલા, કાબર તથા પાપટ વિશેષ જોવામાં આવતા. તેમાં મેારની પીછીએ તથા તેની સુંદર ડૉક જોઈ ને મને એમ થતું કે આ બધું આવી સરસ રીતે કાણે ચીતર્યુ હશે ? મેારની કળા મને બહુ ગમતી. ઢેલાને પણ મેં નાચતા જોઈ છે. મારના ટહૂકા થતા અને મારા દિલમાં કઈ કઈ થઈ આવતું. કેવા સુંદર હતા એ ટહૂકા ! જ્યારે વરસાદના દિવસેા નજીક આવતા, ત્યારે માર વધારે ટહૂકવા માંડતા. એ સાંભળી લેાકેા કહેતા કે એ મેહને ખાલાવે છે. ત્યાર પછી મેહ જરૂર આવતા, પણ તે એમના ખેલાવવાથી આવતા કે એમ ને એમ આવતા, એની મારા જેવા નાના છોકરાને શી રીતે ખબર પડે ? હું મોટા થયા અને ચિત્રકામ શીખ્યા તથા ખાસ કરીને પ્રાકૃતિક દૃશ્યા ( Landscapes ) ચીતરવા લાગ્યા, ત્યારે આ મારેાએ ઘણી સુંદર સામગ્રી પૂરી પાડેલી. પણ "મારની એક વાત મને ખટકેલી. તે સાપને જોતાં કે મારી નાખતા. મને થતું કે આ સુંદર પક્ષીઓ આવું દુષ્ટ કામ શા માટે કરતા હશે ? કાઈ પણ પ્રાણીને મારવું એ મહાપાપ છે, એ શિક્ષણ માતુશ્રીએ મને નાનપણથી જ આપેલું અને ગામમાં આવતાં જૈન સાધુ મહારાજોએ તેની વારંવાર પુષ્ટિ કરેલી, એટલે મારા મનમાં આવા ભાવ ઉઠતા. પરંતુ આવું તેા કોઈક વખત જ બનતું, એટલે માર વિષેના મારા સદ્ભાવ ઝાઝો ઘટેલે નહિ.
