________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
એ વખતે વિધવા થનાર સ્ત્રીએ અગિયાર મહિના સુધી ખૂણે પાળ પડતે, એટલે શ્રી મણિબહેને અગિયાર મહિના ખૂણે પાળે. તે દરમિયાન તેમની જીવનચર્યા કેવી રહી, તે પણ અહીં જણાવી દઉં. તેઓ વહેલી સવારે ઉઠી પ્રથમ પંચપરમેષ્ઠિનું સ્મરણ કરતા, પછી ચોવીશ તીર્થકરો. અને સેળ સતીઓનાં નામ લેતાં અને ત્યાર બાદ અન્ય લેકેનું દળણું દળતા. પોતાનું દળણું તે બહુ થોડું હોય, તે આ વખતે જ દળી લેતા. પછી તળાવ કે કૂવેથી પાણીનું બેડું લઈ આવતા. ખૂણના નિયમ મુજબ આ કામ અંધારામાં જ કરવું પડતું. - - ત્યારપછી તેઓ રઈ કરતા, છોકરાઓને ખવડાવતાં અને શ્રી ધીરજલાલભાઈને તૈયાર કરીને નિશાળે એકલતા. બપોરે તેઓ લોકેનું ભરત-ગૂંથણનું કામ કરતા. આ કામમાં તેમની સારી હથોટી હતી. આ રીતે લોકોનાં દળણું અને ભરતગુંથણ કરીને તેઓ પોતાને તથા પોતાના પુત્ર-પુત્રીઓને નિર્વાહ કરતા. .
કઈ વાર પાડેશણ બહેને કહેતી કે “બહેન! તમારા માથે બહુ વીતી” ત્યારે તેઓ જવાબ દેતા કે “દમયંતી, સીતા તથા દ્રૌપદી વગેરેએ જે સહન કર્યું છે, તેના પ્રમાણમાં મારું દુઃખ તે કંઈ નથી. એ કાલે ચાલ્યું જશે અને બધાં સારાં વાનાં થશે?
શ્રી મણિબહેનને જૈનધર્મ પ્રરૂપિત કસિદ્ધાંતમાં : અટલ શ્રદ્ધા હતી અને તે તેમના આ દારુણ દુઃખમાં ઘણું
