________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ ભ્યાસમાં પ્રગતિ થવા લાગી, તેથી મહેતાને તેમના પ્રત્યે પ્રેમ પ્રકટ અને તેમની ગણના એક હોંશિયાર વિદ્યાથી તરીકે કરવા લાગ્યા.
શ્રી ધીરજલાલભાઈએ “મારા ઉપકારીજન”નામને એક નિબંધ લખેલે, જે પ્રસિદ્ધ થવા પામ્યું નથી અને તેની પ્રતિ નષ્ટપ્રાય થઈ ગયેલી છે, તેમાં તેમણે આ મહે- તાજીની પિતાના વિદ્યાગુરુ તરીકે માનભેર નેંધ લીધેલી હતી.
ગામની નિશાળમાં અભ્યાસ કરતાં શ્રી ધીરજલાલભાઈ આઠ વર્ષના થયા અને ત્રીજા ધોરણમાં આવ્યા કે એક દુર્ઘટના બની. - તેમના પિતાશ્રી છેલ્લાં બે વર્ષથી ગોધરા નજીક ટુવા સ્ટેશને એક દુકાનમાં ભાગીદાર તરીકે જોડાયા હતા અને ત્યાંથી અહીં આવ-જા કરતા હતા. છેવટે તેમણે નિર્ણય કર્યો હતો કે મારા આખા કુટુંબને મારે ત્યાં લઈ જવું, એટલે તેમણે ઘર સમેટવા માંડયું હતું અને કેટલીક વસ્તુઓ વેચી નાખી બાકીની અગત્યની વસ્તુઓનાં પોટલાં બાંધ્યાં હતાં. એવામાં તેમને તાવ આવ્યો અને માત્ર બેજ દિવસની માંદગીમાં તેઓ વિ. સં. ૧૯૭૦ ના કારતક સુદિ ૧ ની મધ્યરાત્રિએ અવસાન પામ્યા. આ વખતે ગામમાં રામલીલા. રમાઈ રહી હતી, તેને ખેલ બંધ કર્યો અને ગામમાંથી એક મઈ માણસ ચાલ્યો ગયે, તેને આઘાત સહુઅનુભવ્યું.
શ્રી મણિબહેન માથે તે જાણે આભ જ તૂટી પડયું. - જેના આધારે જીવન ચાલતું હતું, તે આમ એકાએક ચાલ્યા
