________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ અને શ્રી ધીરજલાલભાઈ તેને પાછી ખેંચે, આવું શેડી વાર બન્યું હશે. ત્યાં તેમના પિતાશ્રી બહારથી આવ્યા અને આ દશ્ય જોઈને ડઘાઈ ગયા. શું કરવું? તે સૂઝે નહિ. એવામાં તેમના માતુશ્રી ઓરડામાંથી બહાર નીકળ્યા. તેઓ પ્રથમ તે આ દશ્ય જોઈને ડઘાઈ ગયાં, પણ પછી તેમણે પતિને જણાવ્યું કે “જ્યાં છેક નાગણની પૂછડી છેડી દે કે તરત તેને ઊંચકીને લઈ લે.” શ્રી ટોકરશીભાઈએ આ પ્રકારની હિંમત કરી અને તેમને ઉઠાવી લીધા. માતા-પિતા બંનેએ તેમને છાતીસરસા ચાંપ્યા અને ખૂબ વહાલ કર્યું. પછી અન્ય માણસની સહાય મેળવી એ નાગણને પકડી લીધી અને ગામ બહાર મૂકી આવ્યા.
બીજા દિવસે ત્યાં બે સ્નેહીઓ આવ્યા. તેમણે આ * ઘટના જાણીને કહ્યું: “જેમના માથે નાગ કે નાગણ ફેણ ધરે અથવા જે નાગ કે નાગણ સાથે રમે, તે આગળ જતાં ઘણે પરાક્રમી થાય અને તેને દેશમાં ડંકે વાગે.” માતાપિતાએ કહ્યું : “એ તે બને તે ખરું, પણ અત્યારે તેને જીવ બચે છે, તેથી અમારા આનંદને પાર નથી.”
ઉપરની ઘટના પછી થોડા જ વખતે તેમનાં માતુશ્રી તેમને સાથે લઈને પોતાના પિયર વઢવાણ શહેર પગે ચાલીને જઈ રહ્યાં હતાં. રસ્તામાં તેઓ તેમને એક બાજુએ બેસાડીને થોડે દૂર લઘુશંકા કરવા બેઠા, ત્યાં તે શ્રી ધીરજલાલભાઈને ચપલ જીવડે ચાલતા ચાલતા ડે દર કૃ હતો, ત્યાં જઈ પહોંચ્યા. તે જોઈ માતા દોડતા
