________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૪૩. ડોકટર-વૈદ્યના વિવિધ ઉપચારો કરવા છતાં તેના શરીરનું અને પરિણામે મનનું ચગ્ય ઘડતર થતું નથી, પરંતુ શ્રી ધીરજલાલભાઈ એક સામાન્ય સ્થિતિવાળા ઘરમાં જન્મવા છતાં સાથે પુણ્યને પુંજ લેતા આવ્યા હતા, એટલે કોઈ રોગ કે વ્યાધિઓ તેમની સતામણી કરી ન હતી. તેઓ બીજના ચંદ્રની જેમ અનુક્રમે વૃદ્ધિ પામતા હતા અને તેમનું શરીર તથા મન યોગ્ય રીતે ઘડાતું જતું હતું. - તેઓ એક વર્ષના થયા, ત્યારે ચાલતા-દોડતા થઈ ગયા હતા અને ઘણું શબ્દો બોલી શકતા હતા.
તેઓ દોઢ વર્ષના થયા ત્યારે એક યાદગાર ઘટના બની ગઈ, જેની અહીં નોંધ લેવી આવશ્યક છે. તેઓ ઘરના ઉંબરા પાસે ઓશરીમાં રમતા હતા. એમના પિતાજી કઈ કામે બહાર ગયા હતા, માતાજી બાજુના ઓરડામાં ગૃહકાર્યમાં નિમગ્ન હતા અને દાદીમા બીજા ઘરના ઓરડામાં ખાટલા પર સૂતા હતાં. એવામાં ફળિયામાંથી એક નાગણ ઓશરીમાં ચડી અને તેઓ રમતા હતા, તેની બાજુમાં થંઈને ઓરડામાં દાખલ થવા લાગી. તે વખતે શ્રી ધીરજલાલભાઈએ એક ગોળ સુંવાળી વસ્તુ સમજી રમવાની બુદ્ધિથી તેની પૂંછડી પકડી લીધી અને નાગણને થેડી પાછી ખેંચી.
, આ સયાગેમાં નાગણ છંછેડાઈને દંશ માર્યા વિના રહે નહિ, પણ કોણ જાણે કેમ તે એમની ઉપેક્ષા કરીને. પાછી ઓરડામાં દાખલ થવા લાગી. આમ તે અંદર જાય.
