________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ એવી જાન જોડાઈ. તેમાં શણગારેલા હાથી, ઘેડા તથા રથને સુમાર ન હતો. હજારો યાદવ અવનવા પોશાક પહેરીને તથા અતિ મૂલ્યવાન આભૂષણો ધારણ કરીને તેમાં સામેલ થયા હતા. શ્રી અરિષ્ટનેમિ જે રથમાં બિરાજ્યા. હતા, તેની શોભા વર્ણવી જાય તેમ ન હતી. એક અતિ કુશલ સારથિ એ રથને હંકારી રહ્યો હતો. જાનનું પ્રયાણ રાજા ઉગ્રસેનના મહેલ તરફ થયું. તેને ઝરૂખામાં બેસીને રાજુલ આ દશ્ય નિહાળી રહી હતી. એ વખતે તેના મનમાં કેવા કેવા ભાવ રમતા હશે, તેની કવિઓ વડે અનેક પ્રકારની ઉઝેક્ષાઓ થયેલી છે.
જાન ઉગ્રસેન રાજાના મહેલની નજીક આવી, ત્યાં પશુઓને પોકાર સંભળાયો. આવો ભયંકર પશુપોકાર શ્રી અરિષ્ટનેમિએ આ પૂર્વે કદી સાંભળ્યું ન હતું. તપાસ કરી તે જણાયું કે તેમની જાનને માંસની મોટી મિજબાની આપવા માટે આ પશુઓને એકત્ર કરવામાં આવ્યાં છે. રાત્રે તેમની કતલ થશે, એ ખ્યાલથી તેઓ આ પ્રકારને ભયંકર પોકાર કરી રહ્યા છે.
શ્રી અરિષ્ટનેમિના દયામય હૃદયને આથી ભારે આઘાત થયે અને તેમણે હુકમ કર્યો કે આ બધાં પશુઓને હમણું ને હમણું છોડી મૂકો. પછી તેમણે સારથિને રથ પાછો ફેરવવા સૂચના આપી અને જાન પાછી ફરી. આ સમાચાર સાંભળતાંજ રાજુલ મૂચ્છિત થઈને ઢળી પડી. સર્વત્ર હાહાકાર મચ્ચે, પણ તેનાથી જરાયે ક્ષોભ
