________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૩૪૧ આ વિચાર શાલાના પ્રીન્સીપાલને પસંદ પડશે, એટલે શ્રી ધીરજલાલભાઈએ એ દિશામાં પ્રયત્ન આદર્યો. તેઓ ગૂજરાત વિદ્યાપીઠમાંથી પ્રા. ગિદવાણી, પ્રા. જે બી. કૃપાલાણી, કાકા શ્રીકાલેલકર, શ્રી ધર્માનંદ કૌસંબી, પંડિત શ્રી સુખલાલજી વગેરેને પોતાની વસ્તૃત્વસભામાં બોલાવી લાવ્યા અને તેમની પાસે અમુક વિષય પર વ્યાખ્યાને અપાવ્યાં. હવે દરેક વક્તાને પોતાની વિશેષતા હોય છે, એટલે તેમાંથી તેમને ઘણું જાણવાનું મળ્યું અને તેઓ વક્તા બન્યા.
તેઓ વિદ્યાભ્યાસ છોડી વ્યવસાયમાં પડ્યા અને અનુક્રમે શિક્ષક બન્યા, ત્યારે તેમની વકતૃત્વ શક્તિને ઉપયોગ થવા લાગે. સવારે પ્રાર્થના થયા પછી દશ મીનીટનું પ્રવચન રહેતું, તેમાં પ્રાયઃ તેઓ જ બોલતા; એટલે કે તેમાં તેમની વકતૃત્વશક્તિનો ઉપયોગ થતો. પછી શાલાના વર્ગમાં કઈ મહત્વના વિષય પર સમજૂતી આપવી હોય ત્યારે વકતૃત્વકલાને આશ્રય લે પડતે અને જ્યારે વિદ્યાર્થીઓની સામુદાયિક સભા થતાં તેમને સંબોધન કરવાને પ્રસંગ આવતે, ત્યારે પણ પ્રાપ્ત કરેલી વકતૃત્વકલા ઘણી ઉપયોગી થઈ પડતી. કામ કામને શીખવે છે, એ ન્યાયે તેમની આ વકતૃત્વકલા દિનપ્રતિદિન સુધરતી જતી હતી અને તેમાં અનેરી ઝળક આવી રહી હતી.
શિક્ષકપદ છોડ્યા પછી તેમણે સાહિત્યસર્જનના ક્ષેત્રમાં પ્રવેશ કર્યો, ત્યારે એક ઘટના એવી બની કે જેણે તેમની વકતૃત્વકલાને સારું એવું ઉત્તેજન આપ્યું. શ્રી મહાવીરજન્મકલ્યાણકની ઉજવણીને પ્રસંગ હતો. તે
