________________
૩૪૨
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ
અંગે કાલુપુર—ટંકશાળામાં જૈનેાની જાહેર સભા મળી હતી. તેમાં તેમને બેલવાનું આમંત્રણ મળ્યું. એ આમંત્રણને તેમણે સહર્ષ સ્વીકાર કર્યા અને સમયસર ત્યાં ઉપસ્થિત થયા. પાંચ—છ વકતાઓ પછી તેમને બેલવાના વારે આવ્યા. તેમાં તેમણે ભગવાન મહાવીરના જીવનના મર્મી અનેરી છટાથી રજૂ કરતાં તાલીઓના ગડગડાટ થવા લાગ્યા. આવુ એક-બે વાર નહિ પણ લગભગ પાંચ-છ વાર બન્યું . અને તેમનું ભાષણ પ્રથમપ'કિતનું ગણાયું. સભાના અધ્યક્ષે તેમને ધન્યવાદ આપ્યા અને હવે પછી જ્યારે પણ આ પ્રકારની જાહેર સભાઓ હાય, ત્યારે તેમાં અવશ્ય ભાગ લેવાનુ સૂચન કર્યું. ત્યાં ઉપસ્થિત થયેલા અન્ય આગેવાનાએ પણ લગભગ આજ મતલબનાં સૂચના કર્યાં. તે પરથી શ્રી ધીરજલાલભાઈ ને પેાતાની વકતૃત્વકલામાં વિશ્વાસ આવ્યા. અને તેઓ અગત્યની સભાઓમાં ભાગ લેવા લાગ્યા.
અમદાવાદ જૈનયુવક સદ્યના મંત્રીપદે આવ્યા પછી તેમને ઘણીયે વાર નાની-મોટી સભામાં ભાષણ કરવાના પ્રસંગા આવ્યા હતા અને તે અસરકારક નીવડયા હતા. મુંબઈમાં ભરાયેલી પ્રથમ જૈનયુવક પરિષદ અને અમદાવાદમાં •ભરાયેલી દ્વિતીય જૈનયુવક પરિષદ વખતે પ્રચારનું કા તેમણે સંભાળ્યું હતું અને તે એમના પ્રભાવશાળી પ્રવચના વડે સફલ નીવડયું હતું.
તેઓ જૈન શ્વેતામ્બર કોન્ફરન્સની પ્રવૃત્તિઓમાં સારા રસ લેતા હતા, એટલે તેના ત્રણ અધિવેશન-પ્રસ`ગાએ
