________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ *
૩૩૩. તેમણે ગૃહસ્થાશ્રમમાં દીક્ષિત કરી, એ તેમનું સમાજસેવાનું મોટું કાર્ય હતું..
રાજનગર–સાધુ સંમેલન પ્રસંગે તેમણે ખૂબ જ સાહસ ખેડીને તથા માટે આર્થિક ભાગ આપીને જૈન જ્યોતિ સાપ્તાહિકના દૈનિક વધારા ૩૪ દિવસ સુધી બહાર પાડ્યા, તેની પાછળ તેમનો મુખ્ય હેતુ તે સંઘસેવા કરવાનો જ હતા. તેમની એવી દૃઢ માન્યતા હતી કે આ લડતથી અગ્યા દીક્ષા પર અંકુશ મૂકનારે ઠરાવ અવશ્ય કરાવી શકાશે અને એ રીતે શ્રમણ સમુદાયની પરિસ્થિતિમાં સુધારે કરાવી શકાશે. અને બન્યું પણ એમ જ. સાધુસમેલનમાં દીક્ષાને લગતે જે ઠરાવ થયે, તે અયોગ્ય દીક્ષાને અંકુશમાં રાખનારો હતો, એટલે ત્યાર પછી અગ્ય દિક્ષાને લગતાં તેફાને શમી ગયાં અને શ્રમણ સમુદાયની પરિસ્થિતિ સુધારવા પામી. એ વખતે સંઘર્ષનું વાતાવરણ હતું, એટલે આ વાત ઘણાની સમજમાં આવી ન હતી, પણ આજે તટસ્થ ભાવે વિચારણા કરતાં આ વાત તરત સમજાય એવી છે અને તે શ્રી ધીરજલાલભાઈની એક અણમેલ સંઘસેવા પ્રત્યે અલબેલે અંગુલિનિર્દેશ કરી જાય છે. | મુંબઈમાં સ્થિર થયા પછી પણ તેમની આ સેવાપરાયણ વૃત્તિ વિવિધરૂપે વિકસતી રહી હતી. સને ૧૯૫૫. માં મહારાષ્ટ્ર વિધાનસભામાં શ્રી પ્રભુદાસ પટવારીએ બાલસંન્યાસ દીક્ષા પ્રતિબંધક બીલ દાખલ કર્યું. તેથી જેના સમાજમાં ભારે ઉહાપોહ મચ્યો. બાલદીક્ષા એ જ અયોગ્ય
