________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૧૯૧ બીજી વસ્તુઓ માટે ઘન માગતું જ ગયું. જો એ ધન એને આપવામાં ન આવે તે કામ બંધ પડે અથવા તો ધાર્યું કામ થઈ શકે નહિ. આ વસ્તુ ઈચ્છવા ગ્ય ન હતી, એટલે તે માટે ધન ખર્ચવું જ પડતું. પેલા ડીરેકટર. મહાશયે એક-બે વાર થોડાં નાણાં આપ્યાં પછી જણાવ્યું કે, “હું પોતે નાણાંભીડમાં છું અને હવે પછી તમને નાણાં આપી શકું તેમ નથી.” જેમના પર આધાર રાખે હોય તે જ આ રીતે છૂટી પડે, ત્યારે હાલત કેવી કફોડી થાય, એ સમજી શકાય એવું છે. '
પુસ્તકોનું કામ એકંદર લાભમાં હતું, પણ શરૂઆતમાં તે પૈસાનું સારું એવું રોકાણ માગતું હતું. તેમાં પૈસાની જરૂર પડવા માંડી. તે માટે કેટલીક ગોઠવણ કરવામાં આવી, પણ તે પૂરતી ન હતી. વધારે સ્પષ્ટ કર્યું તે તે જરૂરિયાત કરતાં ચોથા ભાગની જ હતી.
અહીં એક વસ્તુ નેધવાની છે કે શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ આર્થિક સંકડામણમાં પણ પોતાની ધર્મશ્રદ્ધાઆત્મશ્રદ્ધા ગુમાવી ન હતી. તેઓ વારંવાર ઉવસગ્ગહરસ્તોત્રનું રટણ કરતા હતા અને કઈ કઈ વાર તેને ચમત્કાર પણ અનુભવતા હતા. તેને એક દાખલે તેમણે પિતાના સુપ્રસિદ્ધ ગ્રંથ “મહા પ્રાભાવિક ઉવસગ્ગહરં સ્તોત્રમ નીચે પ્રમાણે ટાંક્ય છેઃ
એક વખત કસોટી આવી પડી. અમારે લખેલ
