________________
૧૯૦
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ આ કંપની માટે તેમના પાંચ મિત્ર ડીરેકટર બન્યા હતા. કઈ પણ નવું પગલું ભરતાં પહેલાં તેમની સલાહ લેવી પડતી હતી. વિદ્યાથીવાચનમાલા તે આ વખતે શરુ થઈ ગયેલી જ હતી અને સાપ્તાહિકમાં પરિણમેલું જૈન
જ્યોતિ પણ ચાલું હતું, પરંતુ મુદ્રણાલયને પ્રશ્ન ચર્ચાની એરણ પર હતો. “જે પોતાનું મુદ્રણાલય હોય તે પ્રકાશને સસ્તા પડે, વળી ને સમયસર પ્રકટ પણ થઈ શકે અને બહારનું કામ મળતાં આવકમાં ઉમેરે થાય, આવા ખ્યાલથી મુદ્રણાલય ચલાવવાનો નિર્ણય કરવામાં આવ્યું. પરંતુ શ્રી ધીરજલાલભાઈ તે માટે ખંચકાતા હતા, કારણ કે તેમની માતાએ કહેલું કે “તું બધું કરજે, પણ છાપખાનું કરતો નહિ” તેમના તપવી તેજોમય અંતરને તેનું ભવિષ્ય સૂઝેલું હશે. ગમે તેમ પણ તેઓ છાપખાનું કરવાની તરફેણમાં ન હતા. બીજું શ્રી ધીરજલાલભાઈને એમ લાગતું હતું કે થોડા પૈસામાં છાપખાનું ચલાવી શકાશે નહિ, પણ જ્યારે કંપનીના એક ડીરેકટરે ભારપૂર્વક એમ કહ્યું કે, તમારે મુંઝાવાની જરૂર નથી. જ્યારે પૈસા જોઈએ ત્યારે એક ટકાના વ્યાજે લઈ જજે.” શ્રી ધીરજલાલભાઈના વિશ્વાસુ હૃદયે આ વાત માની લીધી અને થોડા જ વખતમાં મુદ્રણાલય શરૂ કરવામાં આવ્યું. તેમની પાસે શેરોના વેચાણની જે રકમ આવી હતી, તે બધી તેમાં જ ખરચાઈ ગઈ.
પછી થોડા થડા દિવસને અંતરે મુદ્રણાલય એક યા
