________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૧૮૩
દ્વારે પણ પાકી ચકી રહેવાની હતી અને કોઈ પણ અજાણ્યા માણસને તેમાં પ્રવેશ કરવા દેવા ન હતા, એટલે સમાચારો મેળવવાનું કામ લગભગ અશક્ય જ હતું.
જ્યાં સમાચાર જ ન મળી શકે ત્યાં ખાસ વધારે તો બહાર પડે જ કયાંથી? વળી જનતિ સાપ્તાહિક જે પ્રેસમાં છપાતું હતું, તે સામાન્ય હતું. તેની પાસે એવું કોઈ મોટું કે ઝડપી યંત્ર ન હતું કે તે થોડા કલાકમાં જ વધારે બહાર પાડી શકે. આમ છતાં તેમણે ખાસ વધારો બહાર પાડવાને નિર્ણય કર્યો અને સંમેલન ભરાવાના ત્રણ-ચાર દિવસ અગાઉ તેની જાહેરાત પણ કરી દીધી.
આ વસ્તુ લેકામાં ભારે કુતૂહલ જગાડે, એ સ્વાભાવિક હતું. એક આ નિર્ણય સંમેલનના સૂત્રધાર સામે આપ્નવાહનરૂપ હતું અને બીજું તેને અમલમાં મૂકી શકાય એવી કઈ જ શક્યતા દેખાતી ન હતી. કેટલાકે કહ્યું કે “ શ્રી ધીરજલાલભાઈએ આવી જાહેરાત કરવી જોઇતી ન હતી. કેટલાકે કહ્યું કે “ બળિયા સાથે બાથ ભીડવામાં કંઈ સાર નીકળે નહિ” કેટલાકે કહ્યું કે “આ તે એક સ્ટન્ટ છે. સાધુસંમેલનના સમાચારો તે બહાર નહિં જ પાડી શકે. અને કેઈકે એમ પણ કહ્યું કે “આ તે પાગલને પ્રલાપ છે. જ્યાં કઈ ખબરપત્રીને આવવા જ દેવાને નથી, ત્યાં સમાચારો શી રીતે છપાવાના ?”
પરંતુ સં. ૧૯૮૦ના ફાગણ વદિ ૩, તા. ૪-૩-૧૯૩૬ રવિવારના દિવસે બપોરના ૧૨૩૯ મીનીટે સંમેલનને
