________________
૧૮૨
ભારતની એક વિશ્વ વિભૂતિ આ સાપ્તાહિકના અગ્રલેખે જોરદાર રહેતા, તેની ને પણ માર્મિક રહેતી અને સમાચાર આપવામાં પણ તે મોખરે રહેતું. આમ છતાં તેની ગ્રાહક સંખ્યા એટલી ઝડપથી વધી નહિ કે જે તેને પગભર કરી શકે. પરંતુ શ્રદ્ધાના બલ પર તેનું પ્રકાશન ચાલતું રહ્યું. '
એવામાં અમદાવાદ ખાતે જૈન શ્વેતામ્બર મૂર્તિપૂજક સાધુસંમેલન ભરવાને નિર્ણય અમલમાં મૂકાયે. તેની તંડામાર તૈયારીઓ થવા લાગી, સાધુ-સાધ્વીઓ દૂર દૂરથી વિહાર કરીને અમદાવાદ આવવા લાગ્યા અને તે માટે નગરોડના વડે વિશાલ મંડપ રચાયો. તેની વ્યવસ્થા માટે રાજય સેવકોની ભરતી થઈ અને બીજી પણ અનેક ગોઠવણો કરવામાં આવી. આ વખતે સંમેલનના સૂત્રધારોએ એ નિર્ણય કર્યો કે “આ સંમેલનના સમાચાર ગુપ્ત રાખવા, એટલે કઈ પણ પત્રકારને ત્યાં આવવાનું આમંત્રણ આપવું નહિ કે તે પોતાની મેળે ત્યાં આવવા ઈછે તે તેને દાખલ થવા દે નહિ.”
શ્રી ધીરજલાલભાઈને આ નિર્ણય ગમ્યા નહિ. તેમની માન્યતા એવી હતી કે “ આ સંમેલનમાં જે કંઈ બને તે જાણવાનો જૈન જનતાને પૂરો અધિકાર છે. પરંતુ એ અધિકારની બજવણી શી રીતે કરવી? એ એક ગંભીર પ્રશ્ન હતું. આ સંમેલન નગરશેઠના વડે ખાસ બંધાયેલા મંડળમાં મળવાનું હતું, તેની આસપાસ સ્વયંસેવકોને સત પહેરે રહેવાનો હતો, વળી વંડામાં દાખલ થવાના મુખ્ય
