________________
૧૫
શ્રી ધીરજલાલ શાહ એ વખતે ચીનાઈ ભાષામાં કેઈગીત ગવાતું હતું, પણ તેના સંકેત સિવાય બીજું કંઈ સમજમાં આવે એવું ન હતું. ત્યાં કેટલાક ચાકીદારો પણ હતા અને તે સર્વત્ર નજર ફેરવતા રહેતા હતા. જે ત્યાં કોઈ અજાણ્યા કે જાસુસ જેવા માણસે જણાય તો તેમને પકડીને નદીમાં પધરાવી દેવાની ખાસ કામગીરી તેમને સોંપાયેલી હતી.
આ વખતે શ્રી ધીરજલાલભાઈ અને તેમના સાથીએ કાઉટના જેવો ખાખી વેશ પહેર્યો હતો, એટલે પોલીસના માણસે જેવા દેખાતા હતા. તેમને જોતાંજ જ ચોકીદાર માંહોમાંહી વાતો કરવા લાગ્યા અને તેમના તરફ વળ્યા. શ્રી ધીરજલાલભાઈની ચકોર આંખ આ દશ્ય જોઈ રહી હતી, એટલે તેમણે પોતાના સાથીને ઈશારો કર્યો અને તરત જ તેઓ બંને પઈન મંડપ બહાર નીકળી ગયા. પછી ત્યાંથી મૂઠીઓ વાળીને દોડ્યા, જેથી પેલા ચોકીદાર પાછળ પડીને તેમને પકડી લે નહિ. એમ કરતાં તેઓ લાકડિયા પુલ આગળ આવ્યા અને પાછળ જાયું તે કોઈ તેમનો પીછો કરી રહ્યું ન હતું, એટલે તેમને શ્વાસ નીચે બેઠે. - પછી સાવધાનીથી પુલ ઓળંગી ચાલવા લાગ્યા અને જેમ તેમ કરીને રાત્રિના બાર વાગ્યે પિતાના ઉતારે પહોંચ્યા. - અહીંથી આગળ જતાં ભયંકર જંગલો આવતાં હતાં, જાણે ઝાડ પર ઝાડ ઉગ્યાં હોય, એ એનો દેખાવ હતે. ઊંચાઈ પણ ચાલીશથી પચાશ ફિટ જેટલી હતી. જંગલી
