________________
પ્રશિષ્ટતા
ઘેલી પ્રાસાદિકતા છે. આમાં ભાવની
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૧૫૯ ઉ કૃતિ પણ તેમણે અજમાવી છે. આ ઉપરાંત ઉખાણાં છે, પ્રહેલિકા છે, બહિર્લીપિકા છે.
અજન્તાને યાત્રી” માં જેમ ભાષાની પ્રશિષ્ટતા છે, તેમ આ પ્રકી રચનાઓમાં ભાવની સરળતા અને વર્ણનની પ્રાસાદિકતા છે. કવિતાભક્તિ ક્યાંક ક્યાંક કાલઘેલી છે, પણ તેની સચ્ચાઈ વિશે શંકા નથી. નિષ્ઠા નીતર્યા નીર જેવી છે. કલાનું કોઈપણ સ્વરૂપ હોય, તેના ભૌતિક હેતુ ગમે તે હોય, પણ તેને આધ્યાત્મિક ઉદ્દેશ તો પરમાઈને પ્રાર્થનાને અને પરમાર્થને પામવાને છે.
શ્રી ધીરક્લાલભાઈની કવિતા કેવી આશાવાદી છે, કેવી સમથલ છે, કેવી પ્રૌઢ છે; કેવી સ્વસ્થ છે, તે તેમની જ બે પંક્તિમાંથી આપોઆપ સમજાય છે – વિશ્વમાં સઘળે રસ ભર્યો છે, એક અખંડ અપાર; ધીરજથી રસપાન કરતાં, રસ ભર્યો સંસાર
ઘણી મોટી વાત તેમણે કહી દીધી છે. માનવીને જે પીતાં આવડે તે માત્ર જીવનમાં જ નહિ, સમગ્ર વિશ્વમાં બધે જ રસઝરણું વહે છે. એ ઝરણ એકધારાં છે, અખંડ છે અને અપાર છે. જીવનની તડકી છાંયડી વચ્ચેથી પૈર્ય‘પૂર્વક પસાર થઈ એ અને રસનું પાન કરીએ તે સંસાર રસભર્યો બની જાય. આ દષ્ટિ અનુભવમાંથી જન્મેલી છે. એમની રચનાઓની સરળતામાં સૂક્ષમતાના ઝબકારા જેવા મળે છે. જીવનને જેવાને અને જીવનને જીવવાને વ્યવહારધમી, ચિંતનધમી બોધ શ્રી ધીરજલાલભાઈની કવિતામાં જાણે પરમાર્થ ભાવે પ્રગટ્યો છે.
