________________
પ્રશ્ન ખંડન કલાકાર
શીતધૂન
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૧૪૯ કાવ્યને પ્રથમ ખંડ પ્રકૃતિ અને માનવહૃદયના મધુર મિલનનું મનોહર ચિત્ર છે. ધૂની કલાકાર પ્રકૃતિના ઉત્કંગમાં સૂત છે. એને જાગૃત કરવા પ્રકૃતિનાં પરિજને ગીતધૂન મચાવી રહ્યાં છે. સાંભળોઃ
અનિલદલ બજાવે કુંજમાં પેસી બંસી, તરુવર વરશાખા નૃત્યની ધૂન ચાલે, વિહગગણ મધુરા સૂરથી ગીત ગાય,
ખળ ખળ ખળ નાદે નિર્જી રે તાલ આપે. સંગીતની આ રમઝટ વચ્ચે ક્લાસુંદરી કમળ કરસ્પર્શ ફેરવી યાત્રીને ઉઠાડે છે. યાત્રી સફળ ઉઠે છે, પણ ઉષા પ્રત્યે સ્નેહભરી નજર નાખવા યે રોકાતો નથી. એ તે ઝટઝટ સાદડી વાળી, પેખિકા હાથમાં લઈ, ચિત્રાળી કાંધે ભરાવીને ઉતાવળે ઉતાવળા ચાલી નીકળે છે. પરંતુ એને માર્ગ કોણ બતાવશે? સરિતાસુંદરી એની સખી બની આમ તેમ ઝટપટ ચાલતી અને આનંદથી માર્ગ બતાવે છે. નિયત સ્થાને પહોંચવાની યાત્રીની કેટલી તીવ્ર ઉત્કંઠા છે, તેનું નીચેની પંક્તિઓમાં સુંદર દર્શન થાય છે?
પળ પળ વધે તે ચાત્રી આતુરતામાં, - પળ પળ વધતું તે રૂપ કલ્લોલિનીનું * પળ પળ વધતા તે પહાડ ઉંચા સૂતેલા,
પળ પળ વધતો તે ભાનું આકાશ માર્ગે
પહાંડની કરાડ પરની સોપાનમાળા જોતાં વેંત જ યાત્રીનું હૃદય અભિનવ આનંદથી ઉભરાય છે.
