________________
શ્રી ધીરજલાલ શાહે
૮૩
હજી ઉગતી અવસ્થામાં હતા, પણ કવ્યના સાદ પડતાં તેમણે એની પરવા ન કરી.
નિયત સમયે તેઓ પોતાના સાથીઓ સાથે વિદાય થયા. આ પરથી તેએ કેટલા ભાવનાશીલ હતા, તે જણાઈ આવે છે. તેમના ભાવતાશીલતાના વિશેષ પરિચય હવે પછી થશે.
આ પ્રવાસ લગભગ એક મહિના ચાલ્યા અને તેમાં કામ પણ સારું થયું, પણ ત્યાંથી પાછા ફરતાં જ તે બિમારીમાં ટકાઈ પડયા. તેનું મુખ્ય કારણ એ હતું કે પ્રવાસ દરમિયાન ખાવાપીવાની ઘણી અનિયમિતતા થતી અને મોટા ભાગે મીઠાઇએ તથા ફરસાણથી જ ચલાવી લેવું પડતું, વળી ઋતુ પણ ઘણીવાર પ્રતિકૃલ સ્વરૂપ ધારણ કરતી.
પ્રથમ તાવ આવ્યા, પછી પેટમાં વેદના થવા લાગી અને એ રીતે ખ્રીજી પણ કેટલીક ગરબડાએ તેમને ખૂબ અશક્ત બનાવી દીધા. ડાકટરોની દવા ચાલુ હતી, પણ તેથી કંઈ ફાયદો થયા નહિ. તેમણે કુલ ૨૮ રતલ વજન ગુમાવ્યું. છેવટે તેઓ પેાતાના એક જાણીતા દેશી વૈદ્યની દવાથી સારા થયા અને ગુમાવેલું વજન પાછું મેળવી લીધું, પરંતુ કુલ બે મહિના ધંધા બંધ રહ્યો અને માંદગીના ખર્ચ વધ્યા, એટલે આર્થિક ફટકો સારા પ્રમાણમાં પડવો. આમ છતાં તેમણે પેાતાની પ્રસન્નતા ગુમાવી નહિ. તે ફરી ધંધા કરવા લાગ્યા અને તેમાં નિમગ્ન બન્યા.
આ વખતે તેમણે રાજ સાંજે ફરવા જવાનું રાખ્યુ હતું. આ રીતે ફરવા જતાં એક સાંજે ચી. ન. છાત્રાલયમાં
