________________
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ માસિક ત્રણસો-ચારસો રૂપિયાની કમાણી થવા લાગી. એ વખતના જીવનધોરણ પ્રમાણે આ કમાણી એકંદર સારી ગણાય, એટલે તેમને ઉત્સાહ વૃદ્ધિ પામ્યું અને તેમણે આ ધંધો ખૂબ ધગશથી કરવા માંડ્યો. પછી તો અમદાવાદમાં જ રહેવાનો નિશ્ચય કરી પોતાના માતુશ્રી તથા નાની બહેનને અમદાવાદ લાવી લીધા. (એ વખતે મોટી બહેન સાસરે હતી.) અને દિવસ આનંદમાં પસાર થવા લાગ્યા.
આ અરસામાં પાલીતાણા-ઠાકોરે શત્રુ જ્યની યાત્રા માટે વાર્ષિક ભારે રકમની માંગણી કરતાં શત્રુ જ્યની યાત્રા બંધ કરવામાં આવી અને તે અંગે જૈન સમાજમાં મોટું આંદોલન શરૂ થયું. તેની સભાઓ પર સભાઓ થવા લાગી. શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ તેમાંની કેટલીક સભાઓમાં શ્રોતા તરીકે ભાગ લીધો. તેમને લાગ્યું કે - “તીર્થ રક્ષા એ પણ મારું એક કર્તવ્ય છે અને અન્યાય તે કોઈ પણ રીતે સાંખી લેવો ન જ જોઈએ. આ વખતે ખરી જરૂર ભારતના મોટાં મોટાં શહેરોમાં જઈ લેકમત જાગૃત કરવાની હતી અને તે કાર્ય ચુનંદા કાર્યકરો દ્વારા જ થઈ શકે એમ હતું. શ્રી ધીરજલાલભાઈએ તે માટે નામ નોંધાવ્યું અને કાનપુરથી પટણ સુધીનાં શહેરોની જવાબદારી પોતાના માથે લીધી. બીજી ત્રણ વ્યક્તિઓ તેમની સાથે જોડાઈ
શ્રી ધીરજલાલભાઈના કુટુંબનિર્વાહને આધાર તેમના ધંધા પર હતો અને આ રીતે બહારગામ જતાં એ ધંધે ખેરવાઈ જાય, એવી પૂરેપૂરી ભીતિ હતી, કારણ કે એ
