________________
ભાઈ એ તેના રહેતા હતાહવ્યા. તેથી જયાં. પછી
શ્રી ધીરજલાલ શાહ
૮૧ એટલે તેમણે ચિત્રકલા તરફ દૃષ્ટિ દોડાવી. એ વખતે શ્રી નાનાલાલ જાની પોટેઈ પેઈન્ટર તરીકે પ્રસિદ્ધ હતા અને તેમની રજવાડાઓમાં સારી લાગવગ હતી. શ્રી ધીરજલાલ ભાઈએ તેમનું નામ સાંભળ્યું હતું અને તેઓ તે વખતે અમદાવાદમાં જ રહેતા હતા. શ્રી ધીરજલાલભાઈ પિતાનાં થોડાં ચિત્રો લઈ તેમની પાસે પહોંચ્યા. શ્રી જાનીજીએ તેમને સત્કાર કર્યો અને તેમણે દોરેલા ચિત્ર ધ્યાનથી જોયાં. પછી પ્રશ્ન કર્યો કે “બેલે શું વિચારે છે ?” શ્રી ધીરજલાલભાઈએ કહ્યું : “આપના હાથ નીચે ચિત્રકલાની તાલીમ લેવી છે, પણ ખસું ખાલી છે, એટલે દર મહિને આપ કંઈક રકમ આપ તે અહીં બેસી જાઉં.” થીજાનીજીએ કહ્યું: “તમને દર મહિને પચાશ રૂપિયા આપીશ.” અને શ્રી ધીરજલાલ ભાઈ એ તેમને ત્યાં ચિત્રકામ કરવા માંડ્યું. પરંતુ ધીરે ધીરે તેમાં અગવડો ઊભી થઈ, એટલે શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ એ કામ છોડી દીધું અને ગુજરાતના સુપ્રસિદ્ધ ચિત્રકાર શ્રી રવિશંકર રાવલના હાથ નીચે કામ કરવા માંડયું. એ વખતે સુપ્રસિદ્ધ કલાકાર સ્વ. શ્રી કનુ દેસાઈ વગેરેને ત્યાં અવરજવર હતે. લગભગ છ માસ તેમની દેખરેખ નીચે આ પ્રમાણે કામ કર્યા પછી તેમણે પિતાને સ્વતંત્ર બંધ કરવાને નિર્ણય કર્યો.
“ તેમણે દોરેલાં લેન્ડસ્કેપ એટલે કે પ્રાકૃતિક દ. ઠીક ઠીક કિંમતે વેચાવા લાગ્યાં અને છબીઓ બનાવવાના એડરે પણ સારા પ્રમાણમાં આવવા લાગ્યા. તેમાંથી તેમને
