________________
તત્ત્વવિચાર અને અભિનંદના
સમાજના જે કેટલાક સાધુ મુનિરાજે સતત પ્રયત્નશીલ રહ્યા છે તેમાં તેઓ મુખ્ય હતા. અજમેર અધિવેશન પછી તેમના જીવનનું આ પ્રદાન કર્તવ્ય તેમણે બનાવ્યું હતું સાધુસમાજની એક્તા અને જ્ઞાન તથા ચારિત્ર્યની વૃદ્ધિ માટે તેઓ રાતદિવસ ચિંતા કરતા. અજમેર સંમેલનના પ્રસ્તાવ અનુસાર સાધુસમિતિની બેઠક બોલાવવા તેઓએ ઝંડો ઉઠાવ્યા અને નાદુરસ્ત તબિયત છતાં લાંબો અને ત્વરિત વિહાર કરી ઘાટકોપર પહોંચ્યા. પૂજ્યશ્રી કાશીરામજી મહારાજ તથા પ્રવર્તક મુનિશ્રી તારાચંદજી મહારાજ સાથે મળી તેમના સહકારથી યોજના ઘડી અને તેને પ્રચાર શરૂ કર્યો.
કેન્ફરન્સનું અધિવેશન બેલાવવા તેઓ ખૂબ ઈંતજાર હતા. ઘાટકોપર અધિવેશન માટે તેમના તરફથી પ્રેરણા અને પ્રોત્સાહન ન હોત તો તે અધિવેશન ન થાત એમ મારા અંગત અનુભવથી હું કહી શકું છું. મુંબઈમાં અધિવેશન ભરવાના મારા પ્રયત્ન નિષ્ફળ જણાયા ત્યારે મેં તેમને વિનંતી કરી કે તેમની લાગવગને બધે ઉપયોગ કરી આ કામ માથે લેવા ઘાટકોપર શ્રી સંધને તેઓ સમજાવે. ઘાટકોપર અધિશનની સફળતા ઘણે દરજજે તમને આભારી છે. જ તેઓ તે કૃતકૃત્ય થઈ ગયા. તેમનું મૃત્યુ ઉપાધિરહિત અને મંગળ થયું. છેલ્લી ઘડી સુધી સાધુસમાજની એકતા અને જ્ઞાન ચારિત્ર્યની વૃદ્ધિની ચિંતા કરતા તેઓ ગયા અને આપણી જવાબદારી વધારતા ગયા. તેમનું અધૂરું રહેલું કાર્ય પૂરું કરીએ તે જ તેમના પ્રત્યેનું આપણું ઋણ આપણે અદા કરી શકીએ. તેમની યોજનાને અમલમાં મૂકવા નિમાયેલ સમિતિનું કામ વિશેષ મુશ્કેલ બને છે. પણ સાધુસમાજની પ્રતિષ્ઠા અને અસ્તિત્વને તે એકમાત્ર ઉપાય છે અને સ્થાનકવાસી સમાજ - સાધુ, સાધ્વી, શ્રાવક અને શ્રાવિકા – પિતાના હિતને ખાતર પણ આ કાર્યને પાર પાડશે તે જ સમાજની ઉન્નતિ અને પ્રગતિ છે.
૧-૬-૪૧
