________________
10:
જીવન અને ક્રૂના સાંભળે નહિ અને સાંભળે તે એના પર વિશ્વાસ બેસે નહિ, માટે થાડુ ખાલવું. જરૂર પડે ત્યારે ખાલવુ અને થાડા શબ્દોમાં ઘણું કહેતાં શિખવુ. એક પ્રસગ મને યાદ આવે છે. મુખઈમાં પૂ. આગમાદ્ધારક . આચાર્ય મહારાજ શ્રી સાગરાનન્દસૂરીશ્વરજી મહારાજને વંદન કરવા એક ગૃહસ્થ આવ્યા હતા. બે માળ ચઢીને પેલા ભાઇ ઉપર આવ્યા. આવનારનુ શરીર જરા ભારે હતું. એ હાંફી ગયા. વંદન કર્યા પછી સ્મિત કરી એમણે કહ્યું:–‘ સાહેબ આપ તે મહે જ ઊંચે બિરાજો છે ? ’મહારાજશ્રીએ સ્મિત કરી માર્મિક ઉત્તર વાળ્યેા: ‘ હા, ભાઈ ! અમે ઊ'ચે છીએ એટલે જ તે તમે વંદન કરવા આવા છે!'
:
આ વાકયમાં દ્વેષ હતા. એટલે કે અમે સદ્ગુણના સિંહાસન પર છીએ એટલે તમે વંદન કરે છે. સગુણા ન હાય તેા અહીં કાણુ આવે ? આ ટૂંકા ઉત્તરથી પણ આપણુ’ મન આનન્દ પામે છે, કારણ કે આ ઉત્તમાં મધુરતા, નિપુણતા ને અલ્પતાનુ' સપ્રમાણ સંમિશ્રણ છે!
હ્રાર્યાતિતમ્ –ચાથા ગુણ તે ખાસ કઇ કાંય હાય તા જ ખેલવું, નહિ તે। મૌન રહેવું. મૌનથી વાણીનુ મૂલ્ય વધે છે. મૌનથી વાણીમાં ચિન્તન આવે છે. મૌનથી વચનમાં તેજ આવે છે. અને મૌન પછી પ્રગટેલી વાણીમાં કાઇ અજમ જુસ્સા હાય છે. એવી વાણી સાંભળવા ઘણાં હૈયાં તલસતાં હાય છે. પાશ્ચાત્ય પદ્ધતિને લઇને આજ કેટલાક કાઈ ઠેકાણે માણું લે તેાય ભાષણ ઝીકે. જ્યારે રશિયામાં સ્ટેલિન જરૂર
