________________
૬૮
હવે તા જાગા !
કારણ કે એણે ઇન્દ્રિયવિજય કર્યાં નથી. જો એણે ઇન્દ્રિયોને જીતી જ હાય તા તા એ એમ જ કહે
-
• અનન્તના પ્રવેશ દ્વારે, મૃત્યુ તે પરિચારિકા, જે જીણુ વસ્ત્રો પરિહરીને, નવીનને પહેરાવતી;. એ મૃત્યુથી હે માનવી ! તું કાંડરે ? તું શાં ડરે?’
મૃત્યુ આવે તે આવવા દે. એ નવાં નવાં વસ્ત્રા પહેરાવનારી સુંદર સેવિકા છે. એને જોઈ ગભરાઓ છે. શા માટે ? પણ આ સુંદરી તેને જ નવાં ને સુંદર વસ્ત્ર પહેરાવે છે કે જેણે જીવનમાં કંઈક સારાં- કાર્યો કર્યા હાય, જેણે સયમ પાળ્યો હાય, પ્રેમની હવા ફેલાવી હાય, વાત્સલ્યને પ્રકાશ પાથર્યો હાય, એવે! માણસ તે મૃત્યુકુમારિકાને જોતાં આનંદ પામવાને, પણ જેણે ઇંદ્રિયોને જીતી નથી. વેર-ઝેરને દાવાનળ પ્રગટાવ્યેા છે. એવા માણસ તે મૃત્યુનું નામ સાંભળતાં જ કંપી જવાને-ધ્રૂજી ઊડવાનેા ! તમે મરણથી ગભરાઓ છે કે નિભય છે ? જો ગભરાતા હા તેા એ ભયનું કારણ શોધી કાઢો.
સત્કવ્યોના અભાવ અને ઇંદ્રિયગણુની સ્વચ્છન્દતા તે મૃત્યુના ભયનું કારણ નથી ને ? એ સિવાય બીજું શું હેાઈ શકે ? સંતના આ પ્રભાવશાળી વીર વચનેા સાંભળી સિકંદર એમના ચરણેામાં ઢળી પડયો. એણે કહ્યું : “ હુવે મને સમજાય છે કે મારા ગુરુએ જૈન સાધુની માગણી કેમ કરી! મારા અભિમાનને ગાળવા જ એમણે ભલામણ કરી હતી. આત્મા માટે દેહને ડૂલ કરનારા વીરા પણ આ વિશ્વમાં છે. એમ આપના દર્શન પહેલાં મને કાઈ એ કહ્યું હાત તે। હું ન માનત.