________________
૧૪૮
હવે તા જાગા !
શાંત અને પવિત્ર પરમાણુઆથી ઘડાયેલી તારી · મને હર મુદ્રામાં વિકાર કાંથી હાય ? અમારી આંખેા વિકારી છે; કારણ કે રાગ અને દ્વેષના અપવિત્ર પરમાણુએથી ઘડાયેલ અમારા દેહમાં અવિકાર કયાંથી હાય ! અમારા વિકારના અધકારને તારાં દુનની જ્યેાતમાં અમે ખાળવા માટે આવ્યા છીએ. એને તું ખાળી નાખ અને અમને પણ અવિકારી બનાવ.
આપણી આંખામાં શુ ભર્યું છે, તે આપણને દેખાતુ નથી. જેમ માં પર ડાઘ હોય પણ આપણને ન દેખાય અરીસા મળે તે જ આપણે આપણા મુખપર રહેલા ડાઘને જોઈ શકીએ. તેમ આગમશાસ્ત્રના અરીસા મળે તેમાં આપણી આખામાં રહેલા વિકારને આપણે જોઈ શકીએ, પણ આપણને તે જોવાની ફૂરસદ નથી. મેાહની મહાપ્રમાદ મદિરા પીને આપણા આત્મા ચકચૂર બન્યા છે; ઘેલા બન્યા છે. ધેનમાં એ પેાતાના દોષને! ટાપલા ખીજા પર ઢાળે છે.
એક માણસને અમદાવાદથી મુંબઈ જવુ હતુ. એણે મુંબઈની ટિકિટ કઢાવી અને પ્લેટફાર્મ પર આવ્યા, તે દારૂ પીને ચકચૂર અન્યા હતા, કેફમાં કઈ ગાડીમાં બેસવું એનું એને ભાન ન રહ્યું. તે આખુ ભણી જતી ગાડીમાં ચઢી બેઠે. ગાડી ઊપડી. મહેસાણા આવતાં ટિકિટ-ચેકર આવ્યા, અંગે ટિકિટ માંગી, ટિકિટ જોઇ એણે કહ્યું, આ તમારી ટિકિટ તા સુ’બકિની છે, અને તમે તે દિલ્હી મેલમાં બેઠા છે. તમે ભૂલ્યા છે ?
આ સાંભળી પેલા દારૂડિયા તાડૂકયા: ‘હું ભૂલું...? હું તા ખરાખર જોઈ ને બેઠો છુ'. પણ તમારા ડ્રાયવરે દારૂ પીધેા લાગે છે! એ મુંબઈ લઈ જવાને બદલે ગાડી આ બાજુ લઈ આવ્યા છે.
