________________
૧૪૭
જીવનમાં ધર્મ - સૌન્દર્ય પ્રશંસા ભરેલી દષ્ટિથી જોવા માટે છે. સ્પર્શવા માટે નથી. સ્પર્શતાં નાશ પામે. પણ તે કયું સૌન્દર્ય ? આ ચામડામાં વસેલું કે પ્રકૃતિમાં વણાયેલું ? દેહદેશવાસી સૌન્દર્યને ઢનારી આંખે પાપી છે આવી આંખ એક સ્થાનથી બીજે સ્થાને અથડાયા કરવાની. એને સ્થિરતા ક્યાંથી હોય!આત્મદેશવાસી સૌન્દર્ય માટે કહેવાય છે શુદ્ધ પાપવિમર્થ એ સૌન્દર્ય શુદ્ધ છે, પાપને નહિ સ્પશેલું તે પવિત્ર છે. - આપણુ મહાકવિ કહે છે
એ રસતરસ્યા બાળ, રસની રીત ન ભૂલશે!
પ્રભુએ બાંધી પાળ, રસસાગરની પુણ્યથી.' - ચામડાની રૂપકડી પૂતળીઓની શોધમાં જ્યાં સુધી આંખે પછાડા ખાતી હોય ત્યાં સુધી તેનામાં સૌન્દર્યરસ ઉપાસિકા શુદ્ધ ચેતના છે, એમ કેમ કહેવાય! હું કહું છું, સૌન્દર્યના ભક્ત બનજે. એને પૂજજે. પણ તે સૌન્દર્ય આત્મિક હોવું જોઈએ. યાદ રાખજો સૌન્દર્ય કાટ નથી, ફૂલ છે. એનાં દર્શનથી ઘા ન વાગે, પણ હૃદય સુવાસિત થાય. ડિંખ લાગે ત્યાં સૌન્દર્ય નથી પણ વાસને છે. સિનેમા જઈને આવ્યા પછી હૈયું નિર્મળ અને હળવું નથી બનતું, પણ વિકલ્પના ભારથી ભારે બને છે. જ્યારે વીતરાગનાં દર્શનથી મન વિકલ્પથી મુક્ત બની હળવું ને સુવાસિત બને છે;
એટલે કવિએ કહ્યું છે; 1. અખિયનમેં અવિકારી જિનદા, તેરી અખિયનમેં અવિકારા,
શાંત રૂચિ પરમાણુ નિપાયા, તુજ મુદ્રા મહારા. 'હે ભગવાન ! તારી આંખમાં અવિકાર છે, કારણ કે
