________________
જીવનમાં ધર્મ
૧૪૧ શિયાળે કહ્યું: “બાપુ! મને ખૂબ ખૂબ ભૂખ લાગી છે. હું બીજું કાંઈ નહિ ખાઉં, હું માત્ર એના હાથે જ ખાઈશ.
યેગી કહે: “હાથે ન ખવાય, કારણ કે ત ાનવિય ર્ષિત આ હાથ દાનથી વેગળા રહ્યા છે. આ હાથે દાન કર્યું નથી. આ હાથથી એણે લૂંટ જ ચલાવી છે. આ હાથથી એણે નોટના બંડલે જ ભેગાં કર્યા છે. કેવી રીતે ભેગાં કર્યો છે, તેની તને ખબર છે? લૂંટીને, ફસાવીને, અજ્ઞાનમાં રાખીને, વિશ્વાસઘાત કરીને–ભેગાં કર્યા છે.”
આ વાત વિચારવા જેવી છે. ભેગું તે કર્યું પણ સાથે શું આવવાનું? પાછળ મૂકીને જવા માટે કેટલાં પાપ થઈ રહ્યાં છે પુષ્યને સૂર્ય તપે છે, ત્યાં સુધી પિસાને પ્રકાશ આવે છે, એ આથમતાં આત્માનું શું ? - જબ લગ તેરે પુણ્યકા, આયા નહીં કરાર,
તબ લગ સબકુછ માફ છે, ગુના કરે હજાર. જ્યાં સુધી પુણ્ય છે ત્યાં સુધી ધમધોકાર ચાલે. ઊંધું નાખશે તેય સીધું પડશે. પુણ્યને કરાર પૂરે થશે, એટલે પાપને વારે આવશે. પછી સવળું કરશો તોય અવળું પડશે. લક્ષ્મીને રાખવા માગશો તેય તે તાળી દઈને ચાલી જશે. અત્યારે તમારી પાસે છે, ત્યારે તમે વાપરે, નહિ તે લક્ષ્મી તમારી પાસે કઈ રીતે ટકે ?
આજ તે લોકેની એવી વૃત્તિ થઈ છે કે, હું આખા ગાસનું ખાઉં, મારું ખાય એનું નખેદ જાય. એવી વૃત્તિ હોય ત્યાં ઉદરંતા કેમ સંભવે ? આવા માણસો કદાચ દાન કરે છે તે પણ કીર્તિ માટે પાંચ હજાર રૂપિયા આપને બીજે