________________
જીવનમાં ધર્મ
૧૩૯
શકે. અમરત્વ માટે એક રૂપક છે. દેવેએ ઘણું કટે અમૃત શોધ્યું. પણ રાખવું ક્યાં કે જેથી તે માનવજાતને હાથ પડે નહિ.
એક દેવે કહ્યું: “પર્વતની ટોચ પર મૂકે.” જવાબ મળ્યો જે માનવ માઉન્ટ એવરેસ્ટ સર કરી શકે તે ક્યા શિખરે ન પહોંચે?” ત્યારે સંતાડવું ક્યાં?
બીજા દેવે કહ્યું: “પર્વતની ગુફામાં કે ખીણમાં સંતાડે.” ઉત્તર મળ્યાઃ “જે માણસોએ માઈલે ઊંડી ખીણો અને ખાણ ખોદી, તેલના કૂવા અને પાતાળકૂવા ખોદ્યા, તે ગુફાઓને રહેવા દેશે ખરા?
એટલામાં એક વિબુધ બોલ્યા: “અમૃતને એવે સ્થાને મૂકે કે જ્યાં માણસને શોધવાનું મન ન થાય.જેને વિચાર સરખોય ન આવે!” એટલે અમૃતને માણસના હૈયામાં મૂકયું. તે દિવસથી માણસ બહાર સર્વત્ર અમરત્વને શેાધતે ફરે છે, પણ અંતરમાં, પિતાના હૈયામાં તે તપાસતે જ નથી. એની સામે જ છે, એની જ ઉપર પગ મૂકી એ આગળ વધે છે !
જ્ઞાનીઓ આ વાતને સાદી ભાષામાં સમજાવે છે જેમ વને હે મૃગ કસ્તૂરી, લેવા મૃગમદ ગંધ’ હરણની ઘૂંટીમાં કસ્તૂરી છે પણ એ ત્યાં શોધતું નથી, જે દિશામાંથી પવન આવે છે, તે દિશા ભણે એ દોટ મૂકે છે! તેમ અમૃત આપણી પાસે છે, પણ આપણે અંતરમાં ડૂબકી મારતા નથી, અને જ્યાં ત્યાં શોધતા ફરીએ છીએ.
લેક ધર્મને બાહ્યાચારમાં શોધી રહ્યા છે. મંદિરમાં જઈ જોરશોરથી ઘંટ વગાડયા કરે છે, જાણે ભગવાનને જગાડતા ન હોય ! સૌને બાહ્ય ધર્મ જોઈએ છે, અંતરધર્મ અદૃશ્ય થતો
