________________
૧૩૮
હવે તા જાગા !
જાએ ત્યારે કેવા દેખાએ છે? બહાર સુંદર અને અંદર બગાડ, આ કયાં સુધી ચાલશે ? અંતે પ્રભુના દરબારમાં તે અંદરનુ બહાર આવ્યા વિના નહિ રહે ને ?
કુદરતે આપણી છાતીમાં વિચારો જોવાની ખારી નથી મૂકી. એવી ખારી હોય તે શું પરિણામ આવે ? પેાલ બધી ઊઘડી જ જાય ને ! બધા દાવ પેચ દેખાવા લાગે ને! તમારા દિલમાં કાણુ રમે છે, અને કેવા વિચાર આવે છે, એ મધુ દેખાય તે! પછી તમારા કેાઈ સંગ પણ ન કરે! પેટના છોકરા પણ કહે કે તમે દૂર રહેા, સ્ત્રી પણ સભળાવી દે કે તમે કેવા છે, તે હવે જોઈ લીધા. પિત પણ કહી દે કે તું કેવી સતી છે, તે સમજાઈ ગયુ. પણ સારુ` છે કે એવી ખારી નથી. પણ દુનિયા ન જુએ તેા કાંઈ નહિ. અનંત સિદ્ધો તે જુવે છે ને ! પ્રભુ આપણા કાર્યના સાક્ષી છે; માટે મનુષ્યત્વની છબી ધમની ફ્રેમથી મઢા.
એક કવિ કહે
છે
‘નરભવ નગર સેહામણું પામીને કરજે વેપાર.’
ચારાશી લાખના ફેરામાં આ નરભવ નગર અનુપમ છે. મનુષ્ય દેહરૂપી ઉત્તમ અંદર મળ્યું છે. જીવન એવું બનાવે કે ગમે તે પળે મૃત્યુ આવે તે પણ મુખ ઉપર પ્રસન્નતા હાય, આજે તે અંતસમયે દવાખાને લઇ જાય, ત્યાં અભક્ષ્ય અને અપેય દવા પી પીને મૃત્યુ પામે! દવા. પીને કાઈ અમર થયું છે કે ?
અમરત્વને આરે
અમરત્વ કયાં છે ? ધ્રુવા અને ડૉકટરા અમરનહિ મનાવી
