________________
૧૧૨
હવે તા જામા !
પેાતાને ઠીક પડે તેમ હલેસાં મારે તા નૌકાની જે દશા થાય એવી દશા આજ સમાજની છે !
આવી ધમાલમાં દાતા શોધ્યા ય જડે ! આ તા સૌ કીતિ માટે લૂંટાલૂંટ કરવા નીકળેલા મહાદુરા છે ! દાન લેનાર ઊંચા સાદે પેલા કાળાબજારિયાએનાં વખાણ કરે અને પેલાં સમાજને લૂટવાની ધૂનમાં પડેલા મહાનુભાવાનાં ગુણગાન ગાય. એટલે પરિણામે બન્ને ઓછું ભણેલા ગુરુએ, અને સમાજને લૂટનારા વેપારીઓ–સમાજમાં માન ને પ્રતિષ્ઠા મેળવી જાય. ભેાળા લાકે આમાં શું સમજે ? -
એક સુભાષિત યાદ આવે છે:
उष्ट्रकाणां विवाहे तु गर्द्धभा वेदपाठकाः ।
પરસ્પર પ્રશાન્તિ હેા હવ ગદ્દા ધ્વનિઃ ॥9॥ ઊંટભાઈના લગ્નમાં ગદ્ધાભાઈ ગાર બન્યા. ગેાર કહે ‘વાહ ! ઊંટનું કેવું સુંદર રૂપ છે ! ” ઊંટ કહે : ‘વાહ ! ગદ્ધાજીને કેવા મીઠા વિન છે!’ આવી આ સમાજની દશા છે. આવા વાતાવરણમાં ગુપ્તદાન દેનાર દાતા કયાંથી પાકે ? સાધિમ કાને ટેકા આપનારા, એમનેા હાથ ઝાલી ઉપર ચઢાવનારા અને પોતાના ગરીબભાઇની આર્થિક રીતે પીઠ થાબડનારાઆકારણને લીધે વાતાવરણમાંથી બહુ જ અલ્પ મળવાના. આ દાતાઓને ઘણુા પૈસા તે વાજાવાળા, બેન્ડવાળા, પ્રેસવાળા અરે રગએરગી માટી માટી કુમકુમ પત્રિકા છાપવાવાળા ચાવી જાય છે. એ દિવસ વાહ વાહ થાય અને પછી હુવા હવા થઈ જાય ! પહેલાના જમાનામાં માણસને પાડવા માટે સ્વગ લેાકમાંથી મેનકા ને અપ્સરાઓ આવતી, હવે એ નથી આવતી.
