________________
અજ્લિીન નાયક
આ પ્રશ્નની રજુઆત કરે છે. અને કહે છે કે “ જો તમારી આજ્ઞા હાય તા.મારા પવિારને આપના લાડવાના મહેમાન બનાવુ.”
૧
કામધેનૂ, તાપસનું અપમાન ન કરવા માટે અને જોડેલી મૈત્રૌ નિભાવવા માટે, હા પાડે છે. ખરેખર, ઉત્તમ આત્માઓના હૃદ્યસામર દાક્ષિણ્યાદિ ગુણરત્નાથી ઊભસતો હોય છે !
કામધેનૂની ‘હા,' સાંભળતાં જ તાપસનુ` ફળદ્રૂપ ભેજું ગગનનગર ભણી જવાની યુક્તિ શોધી કાઢે છે. રાત્રે બધા ચેલાઓને ભેગા કરી એ જણાવે છે--“જીએ, તમારે આજે રાત્રે કામધેનુના મહેમાન બનવાનું છે. ભાજનમાં દેવતાઈ સહકેશરી લાડવા પીરસાશે, માટે તૈયાર થઇ જાઓ.’
શિષ્યાને ગુરુની આ કઢંગી વાત મગજમાં ન ઉતરતાં, એક સાહજિક પ્રશ્ન શિષ્યાથી પૂછાઈ જાય છે—આપણે આકાશમાં કેવી રીતે જઇશુ, પાંખા તે નથી જેથી ઊડી શકીએ ?”
પણ ત્યાં તા તપેલા તાપસ ગ ઉઠે છે—“તમારે તે વાતની ચિંતા કરવાની ન હોય, ગુરુ હું છું-નહિ કે તમે! તમારે તે મારી આજ્ઞા જ શિરાવન્ધ કરવાન્ત હોય. ગુરુ આજ્ઞામાં તને સ્થાન નથી. જુએ, આ કામધેનૂ આવી રહી છે. હું એનું પૂછડું પકડીને લટકીશ. તમે મારા પગ મજબૂત રીતે પકડીને, મારા પગે લટકો. તમારા શિષ્યા તમારા પગે લટકશે—એમ સાંકળની જેમ હારમાળામાં ગઢવાઈ જશું. પછી ગાય આકાશમાં ઊડશે એટલે આપણે પ એના પૂછંકાના આધારે ગગનનગરમાં પહેોંચી જઇશુ અને સિંહશ રીઆના આસ્વાદ કરીશું સમજ્યા તે ? ” આટલું ખેાલતાં તા તાપસના માંમાં પાણી છૂટવા લાગે છે.
આકાશની ગુલાબી હવામાં મુસાફરી ચાલુ થાય છે ! મગનનેા મધુરા પ્રવાસ જરા લાંબે સમય માંગે છે. માલેેનુ અંતર કામધેનુ
