________________
ક્લાની ઉપાસિકા
કંઠાર છતાં ભાવનાની દૃષ્ટિએ અતીવ કોમળ હતુ, એ કહેતીઃ લાના આત્માને સમજનાર પોતાના આત્માને સુંદર રીતે સમજી શકે છે!'
<
૩૧.
આ વાક્ય એ સહજ રીતે ખેલતી પણ ખરી રીતે આ સિદ્ધાન્ત એના જીવનમાં વણાઈ ગયા હતા. તેથી જ એ યૌવનના પુષ્પોથી લચી પડતા ઉપવનમાં પ્રવેશવા છતાં, કુમારિકા જ હતી. માત્ર એની ભાવ-ઘેરી આંખેામાં ભાવીનાં કાઇ દૂર દૂરનાં સ્વપ્નાઓ દેખાતાં હતાં અને એના ભાવભીના હૈયામાં અસ્પષ્ટ છતાં મૂત્ત એક ઝ ંખના હતીઃકોઈ સાચા કલાધર સાથી સાથે જીવનરથ ચલાવવાની. પછી ભલે એ કલાધર ગરીબ કે વટેમાર્ગુ કાં ન હાય, પણ એવા કલાધર કે જે કલાના આત્મા સાથે આતપ્રેત બનેલેા હોય !
×
×
"
આ યુવાન સાધુના સંગીતના સૂરોએ એની ફૂટિરમાં પ્રવેશ કર્યો અને અરુણાના હૈયાનો કબજો લીધો. સંગીતની મસ્તીથી આનંદ એના રોમેરોમમાંથી ફૂવારાનો જેમ ફૂટવા લાગ્યા, એનું કલારસિક અન્તર કોઇ અગમ્ય પ્રેમભાવને હીંડાળે ઝૂલવા લાગ્યું; શાન્ત હૈયું તોફાને ચડયું અને લવારા કરવા લાગ્યું: ૮ આ તે કવિતા છે કે કલાને ધોધ ! આ તે કાવ્ય કે ભાવનાને પ્રવાહ ! મેાહિતી સાકર ખાને તે આ ગાનારના કંઠમાં નહિ પાઢી હોય ને ? આ કલાધર મને મળશે? મારું અધૂરું છતાં મધુરું સ્વપ્ન પૂરું મારી જીવનસરિતા આ મહાસાગરમાં ભળશે ?
થશે ?
આ વિચારામાં આ કલાધેલી અરુણા કૂટિરમાંથી પણ કૂટિ ભણી પગલીઓ ભરવા લાગી. એના દિલ અને દિમાગમાં એ સંગીત ગુંજી રહ્યું હતું. એ ચાલતી હતી પણ એની એને ખબર ન થતી. ચન્દ્રિકાને પણ મેહ ઉપજાવે એવી એની રૂપાળી કાયા, પાણીના રેલાની જેમ પણું ફૂટી ભણી ધસી રહી હતી. તાર ચમકતા શુભ્ર રૂપાળા નખમાં પોતાનું માં જોઈ રહ્યા હતા, અત્યારે ઘેલી બની હતી ! એનું સંગીત કહે
એના
પણુ
કે
અરુણ્ડા, અરુણા તા સર્વસ્વ કહા, જે
