________________
૧૮
ભક્તની સાટી
ત્યાગીને રાજા જુએ છે. આ અવધૂતને જોઈ, રાજા ઘોડા પરથી ઉતરી તેમને નમસ્કાર કરી કાંઇક ઉપદેશ સભળાવવા વિનતી કરે છે. અલ્પભાષી અવધૂતે કહ્યું:-“રાજન ! દુનિયામાં પોતાની શક્તિ અનુસાર ધર્મના પ્રચાર કરી ધર્મીઓ વધારવા એ દરેક વ્યક્તિની ફરજ છે, તેમાં પણ અધિકાર પામેલાએ તે પોતાની શુભ નિશ્ચા—દ્વારા, તે કાર્ય અધિક રીતે કરવુ, એ તેનું કર્તવ્ય છે. .તારા જેવા શક્તિમાન પૃથ્વીપતિ તે એ કા સહજ રીતે કરી શકે એમ છે, માટે તારા રાજ્યમાં, ભકતાની ભક્તિ દિનપ્રતિદિન વધતી જાય ને, નવા ભકતા વધતા જાય તેવેા. ઉપાય કર.”
રાજાએ વિનીતભાવે કહ્યું:—“આપ આજ્ઞા કરે તે પ્રમાણે કરવા તૈયાર છુ.”
ટૂંકમાં અવધૂતે કહ્યું:- તારા રાજ્યમાં જે ભક્ત હોય, તેને કર–વેરા માફ કરવા.’
રાજાએ તે વાત સ્વીકારી અને નમન કરી અવધૂતની રજા લીધી. ખીજે દિવસે ગામમાં તપાસ કરતાં જણાયું કે–આખા ગામમાં સાચે ભક્ત તે એક જ છે. રાજાએ તેનેા કર-વેરા માફ કર્યો અને જે ભક્ત બનશે તેને કર–વેરા માફ કરવામાં આવશે.” એવે ઢ ઢેરો પીટાબ્યા.
આ ઢંઢેરા સાંભળી હજારો ખુશ થયા. બધાને એક જ વિચાર આવ્યા ચાલા ભક્ત બની જઇએ ! દર વર્ષે હજારાનેા આપવા પડતા કરવેરા મટી જાય, પૈસા બચે અને આબરુ વધે! અહા! કેàા મઝાના રાજાના ઢઢેરા !”
રોજ-બરાજ ભતા વધવા લાગ્યા. મન્દિર ભણી લેાકેાનાં ટાળે-ટાળાં જવા લાગ્યા-જાણે ગળપણના ડાબડા પ્રતિ કીડિયારું' ! લાંબી ચેટી, કપાળમાં ટીલા, ડેાકમાં માળા, લાંખી જતેાઇ, હાથમાં ગૌમુખી-આ બધી હેતી મન્દિર આગળ હડીયા-હડી કરતા ભતાની નિશાની ! જ્યાં જીએ) ત્યાં ભક્ત, ભક્ત ને ભગત !
