________________
યતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
૨૭
ગાથા-૧૩
કેવી આચરણાને પ્રમાણ ન માનવી ? અહીં કોઈ આ પ્રમાણે કહે છે- તમોએ આ પ્રમાણે આચરિતને પ્રમાણ કર્યું. આનો અર્થ એ થયો કે અમારા પિતા અને દાદા વગેરે વિવિધ આરંભની અને મિથ્યાત્વની ક્રિયામાં પ્રવૃત્ત થયા હતા, આથી અમારે પણ તે જ પ્રમાણે પ્રવૃત્તિ કરવી એ ઉચિત છે. અહીં ઉત્તર કહેવાય છે– હે સૌમ્ય ! સીધા માર્ગે લઈ જવાતો હોવા છતાં અવળા માર્ગે ન જા. કારણ કે અમોએ સંવિગ્નોના આચરિતને જ સ્થાપિત કર્યું છે=પ્રમાણ રૂપે સ્વીકાર્યું છે, નહિ કે સઘળા પૂર્વ પુરુષોના આચરિતને. આથી જ ગ્રંથકાર કહે છે
પણ સુખશીલ અને શઠ પુરુષોએ પ્રમાદ રૂપ, ગુરુ-લાઘવની ચિંતાથી - રહિત અને હિંસા યુક્ત જે આચર્યું હોય તેને શુદ્ધ ચારિત્રવંતો આચરતા નથી.
પ્રમાદરૂપઃ- સંયમમાં બાધક હોવાથી પ્રમાદરૂપ હોય.
ગુરુ-લાઘવની ચિંતાથી રહિત - આ આચરણ ગુણવાળું = લાભકારી) છે કે દોષવાળું (= નુકશાનકારી) છે એવી ચિંતાથી રહિત. . હિંસાયુક્ત પતના ન હોવાથી હિંસાયુક્ત હોય.
પ્રમાદરૂપ હોય એથી જ ગુરુ-લાઘવની ચિંતાથી રહિત હોય. ગુરુલાધવની ચિંતાથી રહિત હોય એથી જ હિંસાયુક્ત હોય.
'સુખશીલ - આ લોકમાં પ્રતિબદ્ધ, અર્થાત્ કેવલ આ લોકની જ ચિંતા કરનારા.
શઠ- ખોટા આલંબનોની પ્રધાનતાવાળા. શઠનાં મોટા ભાગનાં આલંબનો ખોટાં હોય. [૧૨] अस्यैवोल्लेखं दर्शयन्नाहजह सड्ढेसु ममत्तं, राढाइ असुद्धमुवहिभत्ताइ ॥ निद्दिजवसहि तूली-मसूरगाईण परिभोगो ॥१३॥ यथा श्राद्धेषु ममत्वं राढया अशुद्धमुपधिभक्तादि। निद्दिज्जवसतितूलीमसूरकादीनां परिभोगः ॥ १३॥
