________________
યતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
૨૪૩
ગાથા-૧૯૯-૨૦૦-૨૦૧
આથી જ્ઞાતાધર્મકથા સૂત્રની ટીકામાં શૈલકસૂરિમાં શય્યાતરપિંડનું ભોજન વગેરેથી પાસસ્થાપણા આદિના દોષો (=પાસત્થા આદિમાં જેવા દોષો હોય તેવા દોષો) હતા એમ યુક્તિથી સમર્થન કર્યું છે. . વિશેષાર્થ જ્ઞાતાધર્મકથાના પાંચમા અધ્યયનમાં શૈલકસૂરિનો વૃત્તાંત જણાવ્યો છે. (૧૯૮) अब्भुजओ विहारो, एत्तो च्चिय मुत्तु तेण पडिबंधं । पडिवन्नो मूलाई, वयभंगो पुण जओ भणिअं ॥ १९९॥ अभ्युद्यतो विहार, इत एव मुक्त्वा तेन प्रतिबन्धम् ॥ प्रतिपन्नः मूलादि-तभङ्गः पुनर्यतो भणितम् ॥ १९९ ॥
આથી જ શૈલકસૂરિએ આસક્તિનો ત્યાગ કરીને અભ્યઘત (=ઉદ્યમથી યુક્ત) વિહારનો સ્વીકાર કર્યો હતો. મૂલ વગેરે પ્રાયશ્ચિત્ત આવે ત્યારે વ્રત ભંગ થાય. કારણ કે નીચે પ્રમાણે કહ્યું છે.
વિશેષાર્થ શૈલકસૂરિને મૂલ વગેરે પ્રાયશ્ચિત્ત આવ્યું ન હતું, માટે તેમના વ્રતોનો ભંગ થયો ન હતો. (૧૯૯૯) छेअस्स जाव दाणं, ता वयमेगं पि णो अइक्कमइ । एगं अइक्कमंतो, अइक्कमे पंच मूलेणं ॥२०॥ छेदस्य यावद्दानं तावद् व्रतमेकमपि नोऽतिक्रामति । एकमतिक्रामन्नतिक्रामेत्पञ्च मूलेन ॥२०० ॥
છેદનું પ્રાયશ્ચિત્ત અપાય ત્યાં સુધી સાંધુ એક પણ વ્રતનો (સર્વથા) ભંગ કરતો નથી. મૂલ પ્રાયશ્ચિત્તથી એક વ્રતનો (સર્વથા ભંગ) કરતો સાધુ પાંચેય વ્રતોનો ભંગ કરે છે. (૨૦%) उववजइ उत्तरगुण-विराहणाए अहीलणिजत्तं । जह उ सुकुमालिआए, ईसाणुववायजोग्गाए ॥२०१॥ उपपद्यते उत्तरगुण-विराधनया अहीलनीयत्वम् । यथा तु सुकुमालिकाया, ईशानोपपातयोग्यायाः ॥ २०१।।
