________________
તિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
૨૩૧
ગાથા-૧૮૧
तो कुविओ रायरिसी, जंपइ को एस अज निल्लजो । पाए आघतो निद्दाविग्घे मह पयट्टो? ॥३१॥ रुटुं दटुं सूरि, महुरगिरं पंथगो इय भणेइ ।। चाउम्मासियखामणकए मए दूमिया तुब्भे ॥३२॥ ता एगं अवराहं, खमह न काहामि एरिसं बीयं । हुंति खमासीलच्चिय उत्तमपुरिसा जओ लोए ॥३३॥ इय पंथगमुणिवयणं, आयन्नंतस्स तस्स सूरिस्स । सूरुग्गमे तमं पिव, अन्नाणं दूरमोसरियं ॥ ३४॥ बहुसो निंदिय अप्पं, सविसेसं जायसंजमुज्जोओ । खामेइ पंथगमुणिं, पुणो पुणो सुद्धपरिणामो ॥३५॥ बीयदिणे मड्डगनिवमापुच्छिय दोवि सेलगपुराओ । निक्खंता पारद्धा, उग्गविहारेण विहरेउं ॥३६॥ अवगयतव्यूँत्तता, संपत्ता सेसमंतिमुणिणोवि । विहरिय चिरं सुविहिणा, आरूढा पुंडरीयगिरिं ॥३७॥ दोमासकयाणसणो, सेलेसिं काठ सेलगमहेसी । पंचसयसमणसहिओ, लोयग्गठियं पयं पत्तो ॥३८॥ एवं पन्थकसाधुवृत्तममलं श्रुत्वा चरित्रोज्ज्वलं, सज्ज्ञानादिगुणान्वितं गुरुकुलं सेवध्वमुच्चैस्तथा । " भो भी साधुजना! गुरोरपि यथा सत्संयमे सीदतो, निस्तारायं कदाचन प्रभवत स्फूर्जद्गुणश्रेणयः ॥३९॥
॥ इति पन्थकसाधुकथानकम् ॥ (५. २. प्र. ou. १७२)
ગાઢ પ્રમાદી પણ ગુરુને ફરી ચારિત્રમાં પ્રવર્તાવનારા શૈલકસૂરિના શિષ્ય પંથકે પણ સુશિષ્ય એવું વિશેષણ પ્રાપ્ત કર્યું.
વિશેષાર્થ- ગાઢ પ્રમાદી એટલે અતિશય શિથિલ. શ્રેષ્ઠમંત્રી સાધુનું પંથક નામ હતું. “પંથકે પણ’ એ સ્થળે રહેલા પણ શબ્દનો અર્થ આ પ્રમાણે છે- તેવા પ્રકારના બીજા સુશિષ્યોએ પણ સ્વગુરુને ફરી ચારિત્રમાં પ્રવર્તાવીને સુશિષ્ય' એવું વિશેષણ પ્રાપ્ત કર્યું છે. કારણ કે કહ્યું છે કે- “ક્યારેક ગુસ સીદાય(=શિથિલ બને) તો તેને પણ સુશિષ્યો અત્યંત કુશળ અને મધુર
