________________
ભક્તિનું માધુર્યો
[ પ ] પણ વહેંચાય! ભક્તિ એ તે હદયને ધોઈ, મનને શુદ્ધ કરવાને માટે છે. આવી વ્યક્તિ આવે તે જ્ઞાન, ભક્તિ અને કર્મને મેળ મળે. તે જીવન આ ત્રિવેણી સંગમથી પ્રયાગ બની જાય છે.
અકબર બાદશાહે બાઈને સેનાનો હાર આપતાં કહ્યું : બાઈ તારામાં જેવી પતિભક્તિ છે તેવી મારામાં પ્રભુ ભક્તિ ય નથી.”
સૂરદાસ રડી રહ્યા છે. હાથમાં આવેલું ગયું, પણ રડતાં રડતાં એને એક વિચાર આવ્યઃ ગયું, પણ ક્યાં ગયું? હાથ મરડીને ગયું ? સૂરદાસ ભગવાનને કહે છે :
હાથ મરોડ કે જાત હો, દુર્બલ જાને મેય; અંતર મેં સે જે ખસે, તે મર્દ બકુ મેં તેય.”
ભગવાન! તમે બળવંત છે, હું નબળું છું. આપ પર્વતને અંગૂઠાથી ડેલાવી શકે તેમ છે. તમે મને દુર્બળ જાણી હાથ મરોડી ચાલ્યા જાઓ પણ તમે જે મારા અંતરમાંથી ખસે તે હું તમને મર્દ કહું ! ભલે તમે ખસી જાઓ પણ તમારી તે જેમય મૂર્તિ તે મારા હૈયામાં છે. અંતરનાં અણુએ અણુમાં છે. - અંતર જે પિતાના હાથમાં છે, તે ભક્તિ અંતરને ભીનું ભીનું કરે છે. ભીના હૃદયમાં ભગવાનના ભાવ ઊભરાય છે. એવા હદયમાં શુષ્કતા કે કઠેરતા આવતી નથી. ભગવાનને યાદ કરીને એ ભાવથી રડી પડે છે. - ભક્તને અગ્ય કાર્ય કરતાં આંચક લાગે છે. ખરાબ કાર્ય થઈ જતાં, ભગવાન મારી પાસેથી ખસી જાય છે, એ એને અનુભવ થાય છે. દુનિયામાં કેઈ ન જાણે,
