________________
આજના યુગમાં માનવીનું સ્થાન
[ ૧૦૫] તરવા સારુ જ માણસ જાય. અરે, એ જમાને કે હતો? વાસીદુ વાળી વાળીને, ગાર કરી કરીને, લીંપણ કરી કરીને એ ડોસા-ડેસીઓ થાકી જતાં. આજ તો કેવી ચકચકાટ લાદીઓ છે? એક ઝાડુ ફેરો કે બધું સાફ ! અને હવે તો ઝાડુ પણ ઈલેક્ટ્રિકનાં!
| આ બધાથી આજે આપણને એમ લાગે છે કે આપણે આગળ છીએ. કેઈકવાર એમ પણ થાય કે અરેરે, એ લેકેએ આ યુગ જે હેત ! આ સરસ રેડિયે! ટેલિફોન! આવી સરસ લાદી અને આવા સરસ અદ્યતન પ્રકારનાં સાધને ! બિચારા જોયા વિના જ ગયા? કેટલાકને તે એમની ત્રીજી પેઢીનાં વડીલો પ્રાચીન યુગનાં લાગે છે! એ અજ્ઞાન યુગના માણસે બાપડા કંઈ ન જાણે. આમ આજે માણસનું મન, માણસની બુદ્ધિ, માણસના વિચારો આકાર લઈ રહ્યા છે ! માણસના ચિત્તની આસપાસ એવા પ્રકારની આકૃતિ સર્જાઈ રહી છે. માણસ હૃદયથી એમ માનતે થયે છે કે જેમ જેમ વિજ્ઞાનનાં સાધન વધશે, આવિષ્કાર થશે તેમ તેમ તે આગળ વધેલું ગણાશે.
કઈ પણ માણસ આવીને કહેઃ “વિજ્ઞાન આપણને આગળ નથી લાવ્યું?” તે “હા” જ કહેવી પડશે અને એમાં સૂર પુરાવ પડશે કે આજનાં જેવાં ભવ્ય સર્જને કયા યુગમાં હતાં ? જે માણસે પ્રગતિ કરી ન હતી તે આપણે આટલા બધાં આગળ આવત કયાંથી ? - હજારો માઈલનો પંથ, આજે પ્લેન દ્વારા કલાકમાં પાયું છે. વાત વાતમાં તે ક્યાં ક્યાં પહોંચી જવાય છે! આના કરતાં વધુ બીજી પ્રગતિ દુનિયામાં કઈ હોઈ શકે?
