________________
૨૦૩
ભરોસર-બાહુબલી સજઝાય
ગુરુવચનથી અત્યંત નિઃશલ્ય બની ભરસભામાં પોતાના બધા પાપોની આલોચના કરીને અર્ણિકાપુત્ર આચાર્ય પાસે દીક્ષા લીધી.
એકદા તે દેશમાં દુષ્કાળ પડતાં અન્ય સર્વ મુનિઓએ દેશાંતર વિહાર કર્યો; પરંતુ વૃદ્ધાવસ્થાને કારણે અર્ણિકાપુત્ર આચાર્યે ત્યાં જ સ્થિરવાસ કર્યો. ઉત્સર્ગઅપવાદને જાણતા સાધ્વીજી પૂષ્પચૂલા, ક્ષીણ જંઘાબળવાળા ગીતાર્થ આચાર્ય ભગવંતની આહાર-પાણી લાવવા દ્વારા ભક્તિ કરતાં હતાં. ગુરુભક્તિના ઉત્તમ પરિણામમાં રમતાં તેમને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું. જ્યાં સુધી આચાર્યભગવંતને આનો ખ્યાલ નહોતો ત્યાં સુધી તેમણે અખંડપણે ભક્તિ ચાલુ રાખી. આચાર્યશ્રીને જ્યારે કેવળજ્ઞાનની જાણ થઈ ત્યારે આત્મહિતને ઝંખનારા એવા તેમણે પોતાના કેવળજ્ઞાન અંગે પ્રશ્ન કર્યો. ઉત્તર મળતાં તેઓ શ્રીમદ્ ગંગા કાંઠે ગયા અને નદી ઉતરતાં તેમને પણ કેવળજ્ઞાન થયું.
આ કેવો અનુપમ પ્રસંગ છે, જ્યાં ગુરુભક્તિ કરતાં શિષ્યાને પ્રથમ કેવળજ્ઞાન થયું અને કેવળી શિષ્યાના વચનથી ગુરુને પણ કેવળજ્ઞાન થયું. આ ગુરુ-શિષ્યાને ધન્ય છે.'
“રાગના સામ્રાજ્યને તોડી પરમ વૈરાગ્યને વરેલા આપનું
સ્મરણ કરતાં મસ્તક ઝૂકી જાય છે અને મનોમન પ્રાર્થના કરવાનું મન થાય છે કે આપના જેવી સરલતા અને .
સમર્પિતતા અમને પણ મળો” ગાથા :
पउमावई अ गोरी, गंधारी लक्खमणा सुसीमा य जंबूवई सभामा, रुप्पिणी क्ण्हट्ठमहिसीओ ।।११।। સંસ્કૃત છાયાઃ पद्मावती च गौरी, गान्धारी लक्ष्मणा सुसीमा च जम्बूवती सत्यभामा, रुक्मिणी कृष्णस्य अष्टमहिष्यः ।।११।।
