________________
૧૯૬
સૂત્રસંવેદના-૫
- તેમને આપ્યું ! પ્રભુ પાસે જ દીક્ષા લઈ, આત્મકલ્યાણ સાધી
મોક્ષે જનાર આ બહેનોને કોટિ કોટિ વંદના” રર (૭૬) રુધ્ધિ - રુક્મિણી
આ એક સુવિશુદ્ધ શીલને ધરનારાં સન્નારી છે જેને આપણે ભાવપૂર્વક વંદના કરવાની છે.
૨૪ (૭૭) રેવડું - રેવતી શ્રાવિકા પ્રભુવીરની પરમ શ્રાવિકા રેવતીએ પ્રભુને ભાવપૂર્વક વહોરાવવા દ્વારા તીર્થંકર નામકર્મ બાંધ્યું હતું. તે પ્રસંગની સ્મૃતિ હૃદયને ભીંજવી દે તેવી છે.
વાત છે શ્રાવસ્તી નગરીની. ત્યાં ગોશાળાએ પ્રભુ ઉપર તેજોલેશ્યા મૂકેલી. તેના લીધે પ્રભુ છ માસથી લોહીના અતિસારથી પીડાતા હતા. એક વૈદ્યની સૂચનાથી ખબર પડી કે બીજોરાપાકથી પ્રભુનો દ્રવ્ય વ્યાધિ ટળશે. વીતરાગ પ્રભુને તો વ્યાધિથી કોઈ ફરક પડતો નહોતો; પરંતુ પ્રભુની આ અવસ્થાથી ચતુર્વિધ સંઘ વ્યથા અનુભવી રહ્યો હતો. તેમાં પ્રભુના શિષ્ય સિંહ અણગારે અશ્રુભીની આંખે પ્રભુને ઔષધનું સેવન કરવા વિનંતી કરી. પ્રભુએ સંમતિ આપી. સિંહ અણગાર ઉપડ્યા રેવતીને ત્યાં અને કહ્યું, “તમે તમારા માટે જે ઔષધ તૈયાર કર્યું છે તેનો પરમાત્માને ખપ છે” રેવતી તો હર્ષઘેલી થઈ ગઈ. “હું કેવી ભાગ્યશાળી ખુદ પરમાત્માના રોગ માટે મારી ઔષધિ કામમાં આવશે” આવા વિચારથી તેમને ભાવપૂર્વક બીજોરાપાક વહોરાવ્યો.
પ્રભુએ મને ભાવરોગથી બચવાનું ઔષધ આપ્યું છે, તેનું ઋણ તો હું ક્યારેય ચૂકવી શકું તેમ નથી તો પણ મારું આ દ્રવ્ય ઔષધ પ્રભુના દ્રવ્ય રોગને દૂર કરવામાં નિમિત્ત બને તો હું ધન્ય બની જાઉં. આવી શુભ ભાવના ભાવતાં ભાવતાં રેવતીએ પ્રભુભક્તિથી તીર્થંકરનામકર્મનું ઉપાર્જન કર્યું. તેઓ આવતી ચોવીસીમાં સમાધિ નામના સત્તરમા તીર્થંકર થશે.
“ઘન્ય છે સતી રેવતીને ! ઘન્ય છે સિંહ અાગારને ! ઘન્ય છે તેમની નિ:સ્વાર્થ અને નિર્દોષ ભક્તિને તેમને પ્રણામ કરી તેમના જેવો ભક્તિભાવ આપણામાં પ્રગટે તેવી પ્રાર્થના કરીએ. !” આ રુક્મિણી કૃષ્ણનાં પટરાણીથી જુદાં હોવાં જોઈએ કેમકે તેમનો ઉલ્લેખ આગળ ૧૧મી ગાથામાં આવે છે.