________________
પ્રથમ આવૃત્તિ વેળાની પ્રકાશકના હૈયાની વાત...
19
સંસારની વિષમ પરિસ્થિતિમાંથી પસાર થતાં દુઃખમય સંસારની અસારતા તો આપોઆપ સમજાઈ જાય છે, પણ પુણ્યોદયથી જ્યારે સદ્ગુરુનો યોગ થાય છે ત્યારે જ સુખમય સંસાર પણ અસાર છે તે વાત સચોટ રીતે સમજાય છે. અમારા કોઈ ઉત્કૃષ્ટ પુણ્યોદયે જન્મ્યા ત્યારથી પરમ પૂજ્ય આચાર્યદેવેશ શ્રીમદ્ વિજ્ય રામચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજાનો સુયોગ સાંપડ્યો હતો. તેમની અમૃતમય વાણીનું પાન કરતાં સમજાયું કે સંસારનું સુખ ભૂંડું છે અને નિરંતર સુખ તો મોક્ષમાં જ છે અને મોક્ષની પ્રાપ્તિ શાસ્ત્રાનુસારી પ્રવૃત્તિથી થાય છે.
આ કારણે જ શાસ્ત્ર-અભ્યાસ કરવાનું મન ઘણીવાર થતું. પરંતુ પ્રમાદાદિ કારણે એ સાકાર થઈ શક્યું નહિ. એકવાર દેવ-ગુરુની પરમકૃપાથી અનાયાસે પ્રાપ્ત થયેલા શુભ મુહૂર્તે પરમ વિદુષી ચંદ્રાનનાશ્રીજી મહારાજ સાહેબનો સુયોગ સાંપડ્યો. પ્રથમ દર્શને જ શાસ્ત્રાભ્યાસ કરવાની સુષુપ્ત ઇચ્છા જાગૃત થઈ. હૈયાની વાત હોઠ ઉપર આવી ગઈ. વાત્સલ્યની સાક્ષાત્ મૂર્તિ એવા તેઓશ્રીએ અમારી ભૂમિકાનો વિચાર કરીને અમોને ‘જ્ય વીયરાય’ સૂત્રના અર્થ કરાવવાની શરૂઆત કરી. પહેલા દિવસે જ અમો આફરીન થઈ ગયા. અભ્યાસ ચાલુ જ રાખવાનો સંકલ્પ કર્યો. તેઓશ્રીની નાદુરસ્તીના કારણે અમારો પાઠ તેઓશ્રીએ પરમ પૂજ્ય સા. પ્રશમિતાશ્રીજી મહારાજને સોંપ્યો અને અમારો નિયમિત અભ્યાસ શરૂ થયો.
તે વખતે મારી વયના ચાર દાયકા વીતી ગયા હતા, ધર્મ ક૨વાને સમય જાણે વહી જતો હતો. મારી અને મારી સાથે અભ્યાસ માટે આવતી મારી દીકરીઓ તથા બીજી જિજ્ઞાસુ બહેનો વચ્ચે વયની દૃષ્ટિએ વિષમતા હોવા છતાં સાક્ષાત્ ગણધર ભગવાનની વાણીનો મર્મ પૂજ્યશ્રી એટલી સૂક્ષ્મતાથી અને સરળતાથી સમજાવતા કે ઉંમર, સંસ્કાર અને ક્ષયોપશમની મર્યાદાને ઉલ્લંઘીને અમને સૌને કાંઈક અનોખું અને અદ્ભુત પ્રાપ્ત થવાની અનુભૂતિ થવા લાગી.
અતિ અલ્પમતિથી પણ જ્યારે અમો સૂત્રાર્થનું શ્રવણ કરતાં ત્યારે અરિહંતનું સ્વરૂપ, તેમના ગુણો, તેમના યોગનું ઐશ્વર્ય અને સૌથી વધુ તો