________________
૯. ભિ′′ નં સજલે
卐
એક વીસથી પચ્ચીસ વર્ષોંના યુવાન છેક એક સ્ત્રીને એટલે પજવે છે. એટલી ગાળ દે છે. એટલુ મારે છે. સ્ત્રીના હાથપગમાં કયારેક તેા કળ ચડી જાય છે. ટુટીયુ વાળીને સૂઈ જાય છે. પાછી પાંચ મિનિટ થાય છે અને તે કાં પાછળ દોડે છે, સમજાવી ફાસલાવી છેકરાને લઈ આવે છે, પાછી એની એજ પ્રવૃત્તિ. નિત્યને ક્રમ થઈ ગયે.
નથી સ્ત્રી થાકતી...નથી છેકરા થાકતા. પણ જોનારા હવે આ દશ્યથી થાકી ગયા. એક મટક એલા દકે હિંમત કરી પૂછ્યું. એન, તમે આમ તેા ખૂબ કડક સ્વભાવના છે. એ વાત તમારી મુખાકૃતિ કહી દે છે. પણ આ બાળક આટલું મારે છે છતાં તમે કેમ સહી લેા છે ? ફરી ફરી એને કેમ સમાવેા છે ?
એન પ્રશ્ન સાંભળી કંઈક ગભીર બની ગયા. ફરી હળવા થઇ કહેવા લાગ્યા....ભાઈ...આ મારા લાલ છે. એ ગર્ભમાં હતા અને એના પિતાએ વસમી વાટની વિદાય લીધી. ત્રણ વર્ષોંની ઉંમરથી આંચકી આવવી શરુ થઈ ગઈ. અને તેમાંથી આ તફાન શરુ થઈ ગયું. કંઈ નહિ, હું “ મા છું તે ખાળક “ છે. મને ગુસ્સા જ તેના ઉપર આવતા નથી તેા શું કરું?
ગુસ્સે। વ્યક્ત કરવા નહિ તે જુદી વાત છે, ગુસ્સે આવવે નહિ તે જુદી વાત છે અને ગુસ્સા થઈ જવા તે જુદી વાત છે.
જેની પાસે વિચારની શક્તિ નથી તે વ્યક્તિ ગુસ્સો કરી દે છે. જેની ' પાસે વિચારની શક્તિ છે તે વ્યક્તિ ગુસ્સ કરતી
નથી....
૪
