________________
કુતૂહલ એ પતનની પગથાર છે. [ ૨૭ બખ્તર સિવાય કશું ના જોઈએ. બખ્તર અભેદ્ય હેય તે . અડીખમ રહી શત્રુના ઘા ઝીલાય. ઘા કરનારનાં ઘા ખૂટે પણ વીરનું કવચ અભેદ્ય રહે! અખંડ રહે ! તેમાં કયાંય કાણું ના પડે !
સાધક બનવું છે તે શ્રમણ બન. ના... ના...શ્રમણ નહિ . ક્ષમાશ્રમણ બન. હું તારા મનની વાત જાણું છું. સમજુ છું. તે કહીશ ક્ષમાશ્રમણ નથી તે શું હું ઝઘડા ખેર છું? શું હું લડાયક છું ! હું સામું જોઉં છું? હું કોઈને જવાબ આપતું નથી. બત્રીશ દાંત વચ્ચે જીભને દબાવીને જ બેસી . જાઉં છું. કેઈને મારતું નથી. પીડા કરતો નથી. મુંગે મેંઢે . સહન કરી લઉં છું. કોઈ પાસે મારા દુઃખની રજૂઆત કરતો નથી. ફરિયાદ કરતો નથી. બસ આપણે તે નિશ્ચય રાખે છે તું તે કયારેય ખોલવું નહિ. ન સહન થાય તે એકાન્તમાં જઈ ચેડા ઉના આંસુ પાડી લઉં છું. બોલે શું મારે ક્ષમા અંગેને આ પ્રયત્ન નથી?
સાધક! સાચું કહું તું નશામાં છે. ક્ષમા–સહનશીલતા શબ્દને તે સદાચારી રહેવા દીધું નથી? તું કહે છે હું કંઈ જવાબ આપું છું ? “મુંગે મેં સહન કરું છું. ફરિયાદ કરું છું?” આ શબ્દ જ તારા દિલની અનેક ગુપ્ત વાતે રજુ કરી દે છે. જે તું પણ જાણતા નથી.
ભલા સાધક ! તારું મન તને છેતરી રહ્યું છે.
જેના મનમાં ભરાયેલું હોય કે હું સહન કરું છું. હું સહન કરું છું તેનાથી ક્રોધના અણુબ ધડાકે અચાનક એક દિવસ કયાં કયારે થઈ જાય તે કહેવાય જ નહિ ! જગતને ભસ્મસાન કરી શકે કે નહિ પણ ખુદની જાતને તે ખાખ કરી
