________________
૩૮૪
ધમ્મિલકુમાર રાસ
જુએ વાટ તે નારી અઢાર...મોહન....એ આંકણી વિદ્યુન્મતિ આદે સવિ સહીયરો, બેઠી હુંતી હુંશિયાર...મોહન. ॥૧॥ મિત્રસેનાએ વાત કરી તવ, અમે બેહુ કીધ વિચાર.. મોહન. જ્ઞાની વચન સાચુ થયું સહીયરો, કંતે સફળ અવનાર. મોહન. ॥૨॥ એકમના થઈ મિત્રસેનાને, અમે મોકલી તુમ આણે, મોહન. હર્ષ દિવાની થઈ તે મંદિર, શ્વેત પતાકા તાણે. મોહન. IIII ઘડીય વિલંબી ગઈ નદી તીરે, વનતરૂ ઠામે જોતી, મોહન. પણ નિવ દીઠો મીઠો મોહન, મંદિર આવી રોતી. મોહન. ॥૪॥ પૂછ્યા પછે તેણે વાત પ્રકાશી, ભૂલ પડી મુઝ મોહોટી, મોહન. સંકેત વાત તદા સુણી બોલ્યાં, હાથે બગાડી બૂટી. મોહન. IIII મુઝ ગિની હુકમે તુમ જોવા, હું ચલી દેશ વિદેશ, મોહન. મળીયો એક નિમિત્તિયો મારગ, તેણે કરી વાત વિશેષ, મોહન. ॥૬॥ જોગી મળી મારગમાં ચારે, તુઝ પતિ શું ધરે પ્યાર, મોહન. હું પણ ગઈ તેણે વન જિહાં જોગી, દીઠો નહિ ભરતાર. મોહન. IIII મેં જાણ્યું જે જોગી સંગે, જોગી હુઓ અવધૂત, મોહન. હું પુરગામ ગિરિવન અલગું, વલણું જાણે ભૂત. મોહન. II૮ ગગન ચલત ગિરિશિખર નિહાલત, સિદ્ધ મળ્યો એક, મોહન. જોગાષ્ટાંગ સમાધિ વેળા, પૂછ્યું જાગો વિવેક, મોહન. III તે કહે કર્બટરાયની બેટી, પરણી ૨મે તે સાથ, મોહન.
પુર જાતાં પંથ વિચાલે, જ્ઞાની મળ્યા મુનિનાથ. મોહન. ।।૧૦। મેં પૂછ્યું તસ ચરણ નમીને, જ્ઞાની કહે સુણ વાત, મોહન. ધમ્મિલકુમાર જઈ ચંપાએ, ટાળ્યો ગજ ઉતપાત. મોહનં. ૧૧/ આઠ કુંવરી ભયથી ઉગારી, આપે વરી રહ્યો ત્યાંહી, મોહન. જ્ઞાની વચન સુણી ગગન ચલંતી, હું પણ આવી આંહી. મોહન. ।।૧૨। આજ મનો૨થ સઘળા ફલીયા મલિયા પ્રાણ આધાર, મોહન. મુહ માગ્યા આજ મેઘ તે વરસ્યા, તરસ્યાં અમૃત ધાર. મોહન. ।।૧૩।। સુખીયા આગળ દુઃખની વાતો, કરવી તે સવિ ફોક, મોહન. પરદુઃખ વાતે દુઃખ ધરે જે, વિરલા સજ્જન લોક. મોહન. ॥૧૪॥ ચકવા ચકવી પ્રેમ વિજોગે, ન કરે નિશિએ નિંદ મોહન. જગનર નારી પ્રેમવિલુાં, નિર્ગમે રાત્રિ આણંદ મોહન. ૧૫||