________________
ખંડ - ૨ : ઢાળ - ૬
જોઈને ખરેખર ! તારા ઉપર ઓવારી જવાનું મન થાય છે. છેલ્લે મરતાં મરતાં એક સત્યવચન કહું છું તે સાંભળ ? IIપી
CC
દુર્યોધન પરલોકની વાટે :- જો ! સામે પર્વતની મધ્યે જતાં, ડાબી બાજુએ બે નદીઓ વહી રહી છે. ત્યાં આગળ એક યક્ષનું મંદિર આવેલું છે. પણ ત્યાં કોઈ મનુષ્યની કે પશુ-પંખીની વસ્તી નથી. ।।૬।। એ યક્ષના મંદિરની ડાબી દિશાએ ભૂમિ ઉપર એક મોટી શિલા ઢાંકેલી છે. જે પડેલી શિલા છે તેને ડાબી બાજુએ ખસેડતાં, નીચે ભોંયરું છે. ગા
તેમાં મારી પ્રાણપ્રિયા જયસુંદરી રહે છે. ત્યાં મારું અઢળક દ્રવ્યનું નિધાન-(ભંડા૨) ભરેલું છે. તે સઘળા નિધાન સહિત રૂપથી રંભા સમી એ જયસુંદરી હું તને આનંદથી અર્પણ કરું છું. ॥૮॥ મારા મરણ પછી મારા મૃતકનો અગ્નિસંસ્કાર કરી દેજે. તે પછી એ સઘળી વસ્તુ ગ્રહણ કરીને કબજે કરી લેજે. આટલું બોલતાં બોલતાં ચોરના પ્રાણ નીકળી ગયા. પ્રાણપંખેરું ઊડી ગયું. રાજકુમારે પણ ચોરે કહ્યા પ્રમાણે તેના શરીરને અગ્નિદાહ દીધો, તે કાર્ય પતાવી દીધું. મા
ઢાળ છઠ્ઠી
(નદી યમુના કે તીર, ઊડે દોય પંખીયાં...એ દેશી)
રથ બેસી ગિરિ મઠ, ગયો નદી ઉતરી, કુંવર શિલા કરી દૂર બોલાવે સુંદરી; ઉંચે સ્વરે સુણી શબ્દ, તુરંત ચિંતા ભરે, આવી કહે સઆદરેં, આવો અમ ઘરે. ॥૧॥ રથ ઠવી વિવરે દંપતી, ભૂધર સંચરે, તવ કહે ચોર પ્રિયા કેમ આવિયા અમ ઘરે; વાત સકલ કુંવરે તિહાં, મૂલ થકી કહી, દેખી ખડ્ગ સા સાચપણે માની સહી. ॥૨॥ કુંવર મકરધ્વજ તુલ્ય, સ્વરૂપે સા ચલી; જયસુંદરી પણ થંભી, ચિત્રામણ પૂતળી. નૃપનંદન પણ મોહની, દેખી મોહી રહ્યો દિલ વસી રંભા ઉર્વશી, એમ વિસ્મય થયો. IIII નાગકની પાતાલથી, ચોરે અપહરી; નાગદેવ ભએ નામ, ઠવ્યું જયસુંદરી નયણે નયણ મિલાવી, રહ્યો વાદી પરે; તવ સા હૃદયશું નેહ, ધરી એમ ઉચ્ચરે. ॥૪॥ તુજ મુખ દેખી હું શુદ્ધિ, બુદ્ધિ ભૂલી ગઈ; પ્રેમકટારી લાગી, તેણે ઘાયલ થઈ, ઘાયલ ચોરને શીતલ, જલ પાયો ખરે પ્રેમ સુધારસ સિંચતો, તેં મુજ ઉદ્ધર્યો પા તુમ સથલી નારીની, દાસી થઈ રહ્યું, તેહનાં કટુક વચન પણ, તુમ હુકમેં સહુ, રયણ પડ્યું વિટમાં પણ, લેઈ સમારવું; બાલવચન પણ હિતનું. ચિત્તમાં ધારવું. ॥૬॥ ચંડાલ પાસથી ઉત્તમ, વિદ્યા શીખવી નારી રતન પણ લેવી, દુઃકુલ સંભવી, લવણસુતા હિર કેશવે, ઘર લક્ષ્મી કરી, કાલી ગૌરી પર્વત, જા રૂદ્રે વરી. III કનક કોડ ધન તુમને, સોંપી સેવશું, આ ભવમાં વ્હાલેસર, માનું દેવશું; રાગ વિલુદ્ધો કુંવર એ સાચુ સદ્દઙે; મદનમંજરી ચિત્ત ચમકી, કુંવરને એમ કહે. IILII