________________
* मूलम् : जियरागदोसमोहेहिं भासिय[य] जमिह जिणवरिदेहि ।
तं चेव होइ तत्तं इय बुद्धि होइ सम्मतं ॥५॥ * छाया : . जितरागद्वेषमोहैर्भाषितं यदिह जिनवरेन्द्रैः ।
तच्चैव भवति तत्त्वं बुद्धिरियम्भवति सम्यक्त्वम् ।।५।। * गाथार्थ :
રાગ, દ્વેષ અને અજ્ઞાનને જેમણે જીતી લીધાં છે એવા જિનેશ્વર ભગવંતની વાણી જ તત્ત્વભૂત છે એવો ચિત્તનો અભિપ્રાય સમ્યકત્વરૂપ છે. પા * 'बोधिपताका' वृत्तिः : _ जियेति । 'जिणवरिंदेहि' राग-द्वेषजेतृत्वाज्जिनाः केवलिनस्तेषु स्वतन्त्रधर्मस्थापकत्वेन ये धुर्यास्ते जिनेन्द्रास्तैः । कीदृशैस्तैः ? 'जियरागदोषमोहेहिं' रागश्चित्ताऽऽसक्तिः, द्वेषस्तद्विपर्ययः, मोहोऽज्ञानम्, त्रीनपि निस्सत्ताकीकृतवद्भिः । 'जमिहभासियं' तत्वाऽतत्त्वविभागमर्थतो यथाविधं प्रकाशितम् । 'तं चेव तत्तं होइ' तज्जिनवचनमेवसत्यन्नान्यद्, एवकारोऽत्र पक्षेतरस्य ध्वंसाय । ‘इय बुद्धि सम्मतं होइ' एवम्विधो जिनवचनराग एव सम्यक्त्वं द्रव्यभावभेदभिन्नम्भवति, यदुदाहृतम्पञ्चवस्तुके भगवद्धरिभद्रसूरिभिःजिणवयणमेव तत्तं इत्थ रूई होई दव्वसम्मत्तं । जह भावणाण सद्धा परिसुद्धं भावसम्मत्तं ॥१०६३॥ सम्मं अनाय गुणो सुंदररयणम्मि होइ जा सद्धा । तत्तोऽणंतगुणा खलु विनायगुणम्मि बोधव्वा ॥१०६४॥ जिनवचनमेव तत्त्वमिति रूचिस्तत्त्वाऽपरिज्ञानवती द्रव्यसम्यक्त्वम्, कृततत्त्वपरिज्ञानत्वेनं सैव भावसम्यक्त्वमावहति । ननु द्रव्यसम्यक्त्वे रूचेरसम्भव एव तत्त्वाऽपरिज्ञानत्वात्तदसम्भवे सम्यक्त्वस्याऽप्यसम्भव एवाऽत्र तस्याः पक्षत्वात् ।
___ सम्यक्त्वरहस्यप्रकरणम्, गाथा-५
