________________
અપકારી પર કાંધી બનતા, અજ્ઞાની બહુ દીસતા. સર્વાધમઅપરાધી ક્રોધ પર મહાડોથી મુનિ બનના ધન તે..૨૧
પાસે આવીને એક સાધુએ વાત કરી.
આ
એ સાધુ આચાર્યદેવનો જ શિષ્ય હતો. પણ ખટપટી, ક્રોધી, અપાત્ર ! વર્ષો પૂર્વે આ એ આચાર્યદેવથી છૂટો થઈ ગયો હતો. સ્વચ્છંદ બની બધે ફરતો હતો. આચાર્યદેવને એ ઈષ્ટ ન હતું પણ આ હળાહળ કળિયુગની છાયામાં આવું તો ઘણું બધું ન ગમતું અ હોવા છતાં સહેવું જ પડે છે ને ?
છે
છે
ત
၁။
ર
અ
મા
રા
11111111111111
અ
5)
၁။
2
એ દિવસોમાં આચાર્યદેવ મુમુક્ષુબેનને દીક્ષા આપવા માટે ત્યાં પધાર્યા હતા. આ વાત આશરે ૫૮ વર્ષ પહેલાની છે.
5.
આચાર્યદેવે શિષ્યની વાત સ્વીકારી. બંને જણા રૂમમાં ગયા.
ભૂતપૂર્વ શિષ્ય અંદરથી બારણું બંધ કર્યું. વાતચીત શરુ થઈ. અચાનક શિષ્ય ક્રોધમાં આવી ગયો. પૂર્વેથી જાણે કે એ નક્કી જ કરી આવ્યો હોય એમ એણે છુપાવી રાખેલું ચપ્પુ બહાર કાઢી ઝડપથી આચાર્યદેવના વાંસામાં (પડખામાં) ચપ્પુથી બે-ત્રણ ઘા કરી દીધા.
લોહી વહેવા લાગ્યું.
આચાર્યદેવે આવી ઘોરવેદના વચ્ચે પણ ચીસ ન પાડી. પેલો શિષ્ય તો ધડાધડ બારણું ખોલી ભાગવા લાગ્યો. બહાર રહેલાઓને ખબર ન પડી કે “શું થયું ?” “ક્ષમાવિજય !”
આચાર્યદેવે પોતાના શિષ્યને બૂમ પાડી અંદર બોલાવ્યો.
“જો ! આ પેલો શિષ્ય ઉતાવળમાં ને ઉતાવળમાં અહીં પોતાનો ઓઘો ભૂલી આ ગયો છે. જલ્દી જા ! એને ઓઘો પાછો આપી આવ. જો જે ! વિલંબ ન કરતો. એ આ છે ઉતાવળમાં છે...”
ક્ષમાવિજય ઓઘો આપવા ઝટપટ નીકળ્યા, પણ ત્યાં તો શિષ્યોની નજર આચાર્યશ્રીના શરીરમાંથી નીકળી રહેલા લોહી ઉપર પડી.
“આ શું ?”
શિષ્યો ચીસ પાડી ઉઠ્યા.
“હાય ! ચપ્પુના ઘા !” કોણે માર્યા ?”
શિષ્યો બધું સમજી ગયા.
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી
અ
ણ
၁။
ર
(39)
આ
મા
રા
111111
-જી
અ
ણ
၂၁။
2
અ
મા
રા
