________________
श्री स्थानाङ्ग सूत्र सानुवाद भाग १ ४ स्थानकाध्ययने उद्देशः ३ दुःखसुखशय्याः, वाचनीयावाचनीयाः ३२५-३२६ सूत्रे नियच्छइ विणिघातमावज्जति, दोच्चा दुहसेज्जा २ । अहावरा तच्चा दुहसेज्जा-से णं मुंडे भवित्ता जाव पव्वइए दिव्वमाणुस्सएकामभोगे आसाएइ जाव अभिलसति, दिव्व-माणुस्सए कामभोगे आसाएमाणे जाव अभिलसमाणे मणं उच्चावयं नियच्छति विणिघातमावज्जति, तच्चा दुहसेज्जा ३। अहावरा चउत्था दुहसेज्जा-सेणं मुंडे भवेत्ता जाव पव्वतिते, तस्स णमेवं भवति-जया णं अहमगारवासमावसामि तदा णमहं संवाहण-परिमद्दण-गातब्भंग-गातुच्छोलणाई लभामि, जप्पभितिं च णं अहं मुंडे जाव पव्वतिते तप्पभिर्ति च णं अहं संवाधण जाव गातुच्छोलणाई णो लभामि, सेणं संबाहण जाव गातुच्छोलणाई आसाएति जाव अभिलसति से णं संवाधण जाव गातुच्छोलणाई आसाएमाणे जाव मणं उच्चावतं नियच्छति विणिघायमावज्जति, चउत्था दुहसेज्जा ४ । चत्तारि सुहसेज्जाओ पन्नत्ताओ, तंजहा–तत्थ खलु इमा पढमा सुहसेज्जा, से णं मुंडे भवित्ता अगारातो अणगारितं पव्वतिए निग्गंथे पावयणे निस्संकिते णिक्कंखिते निव्वितिगिंच्छिए नो भेद समावन्ने नो कलुससमावने निग्गंथं पावयणं सद्दहति पत्तीयति रोतेति, निग्गंथं पावयणं सद्दहमाणे पत्तितमाणे रोतेमाणे नो मणं उच्चावतं नियच्छति, णो विणिघातमावज्जति, पढमा सुहसेज्जा १। अहावरा दोच्चा सुहसेज्जा, से णं मुंडे जाव पव्वतिते सतेणं लाभेणं तुस्सति, परस्स लाभं णो आसाएति णो पीहेति णो पत्थेति णो अभिलसति, परस्स लाभमणासाएमाणे जाव अणभिलसमाणे नो मणं उच्चावतं णियच्छति, णो विणिघातमावज्जति, दोच्चा सुहसेज्जा २ । अहावरा तच्चा सुहसेज्जा-से णं मुंडे जाव पव्वतिते दिव्व-माणुस्सए. कांमभोगे णो आसाएति जाव नों अभिलसति, दिव्व-माणुस्सए कामभोगे अणासाएमाणे जाव अणभिलसमाणे नो मणं उच्चावतं नियच्छति, णो विणिघातमावज्जति, तच्चा सुहसेज्जा ३ । अहावरा चउत्था सुहसेज्जा-से णं मुंडे जाव पव्वतिते, तस्स णं एवं भवति-जइ ताव अरहंतो भगवंतो हट्ठा अरोग्गा बलिया कल्लसरीरा अन्नरायई उरोलाई कल्लाणाई विउलाई. पयताई पग्गहिताई महाणुभागाई कम्मक्खयकरणाई तवोकम्माई पडिवज्जति, किमंग पुण अहं अब्भोवगमिओवक्कमियं वेयणं नो सम्मं सहामि खमामि तितिक्खेमि अहियासेमि, ममं च णं अब्भोवगमिओवक्कमियं सम्ममसहमाणस्स अक्खममाणस्स अतितिक्खेमाणस्स अणिधियासेमाणस्स किं मन्ने कज्जति? एगंतसो मे पावे कम्मे कज्जति, ममं च णं अब्भोवगमिओ जाव सम्म सहमाणस्स जाव अधियासेमाणस्स किं मन्ने कज्जति? एगंतसो मे निज्जरा कज्जति, चउत्था सुहसेज्जा ४ ।। सू० ३२५।। चत्तारि अवातणिज्जा पन्नत्ता, तंजहा-अविणीते, वीगईपडिबद्धे, अविओसवितपाहुडे, मायी। चत्तारि वातणिज्जा पन्नत्ता, तंजहा–विणीते, अविगतीपडिबद्धे, वितोसवितपाहुडे, अमाती ।।सू० ३२६।। (મૂ6) ચાર પ્રકારની દુઃખ દેનારી દુઃખશયાઓ કહેલી છે, તે આ પ્રમાણે—પહેલી દુઃખશધ્યા આ-કોઈક ભારેકર્મી જીવ,
દ્રવ્ય તથા ભાવથી મુંડ થઈને, ગૃહવાસથી નીકળીને દીક્ષિત થયેલ, તે નિગ્રંથ પ્રવચનમાં શંકા સહિત, આકાંક્ષા સહિત, ચિકિત્સા (ધર્મના ફ્લનો સંદેહ) સહિત, આ સાચું કે તે સાચું? એમ ભેદ (દ્વિધા) ભાવને પામેલ અને ધર્મમાં
416