________________
પ્ત
૯ 53 પર
* ગુ
૨૯
૮
૯
૫
૩,
૩, ૫
1 ૮૦
એ
દશવૈકાલિકસૂર ભાગ-૪ જ
અધ્ય. ૮ સૂગ-૪૪ છે. કાયિોગને જોડવા. (આ પ્રથાનોપસર્નનમાર શબ્દનો જ અર્થ કર્યો છે. તે તે | અનુષ્ઠાનમાં તે તે યોગની પ્રધાનતા અને બીજાની ગૌણતા છે.)
(આવું કરવાથી મળનારા) ફળને કહે છે કે આ પ્રમાણે દશવિધ શ્રમણધર્મમાં વ્યાપારવાળો બનેલો સાધુ અનુત્તર અર્થને = ભાવાત્મક અર્થને (દ્રવ્યાત્મક અર્થ ધનાદિ ] નહિ) – જ્ઞાનાદિરૂપ અર્થને પામે છે.
एतदेवाह___ इहलोगपारत्तहिअं, जेणं गच्छइ सुग्गइं । बहुस्सुअं पज्जुवासिज्जा,
पुच्छिज्जत्थविणिच्छयं ॥४४॥ એજ કહે છે કે
ગા.૪૪ ઈહલોક અને પરલોકનું હિત થાય, જેનાથી સદ્ગતિમાં જાય. બહુશ્રુતોને સેવવા. અર્થનાં વિનિશ્ચયને પૂછવો. ___'इहलोग'त्ति सूत्रं, 'इहलोकपरत्रहितम्' इहाकुशलप्रवृत्तिदुःखनिरोधेन परत्र ! कुशलानुबन्धत उभयलोकहितमित्यर्थः, 'येन' अर्थेन ज्ञानादिना करणभूतेन गच्छति सुगति, पारम्पर्येण सिद्धिमित्यर्थः, उपदेशाधिकार उक्तव्यतिकरसाधनोपायमाह-'बहुश्रुतम्
आगमवृद्धं 'पर्युपासीत' सेवेत, सेवमानश्च पृच्छेद् 'अर्थविनिश्चयम्' अपायरक्षक जि कल्याणावहं वाऽर्थावितथभावमिति सूत्रार्थः ॥४४॥
ટીકાર્થ : (ગાથા ૪૩માં જે અનુત્તરજ્ઞાનાદિ અર્થ બતાવ્યો તેનાથી) આ લોકમાં {" અકુશલપ્રવૃત્તિ અને દુ:ખ નિરોધ દ્વારા હિત થાય તથા પરલોકમાં કુશલનો અનુબંધ થવા " " દ્વારા હિત થાય. આમ એ જ્ઞાનાદિ અર્થ ઉભયલોકમાં હિતકારી છે. વળી જે જ્ઞાનાદિ નો અર્થ વડે જીવ સદ્ગતિને એટલે કે પરંપરાએ સિદ્ધિને પામે. એવા જ્ઞાનાદિ અર્થને |
શ્રમણધર્મસંપન્ન સાધુ પામે. (જે ગાથા ૪૩માં બતાવેલો છે.) | ઉપદેશનો અધિકાર ચાલે છે, તેમાં જેનો વ્યતિકર = પ્રસંગ = વિશેષ કહેવાયો છે, છે એવા જ્ઞાનાદિ અર્થોને સાધવાનો ઉપાય બતાવે છે કે આગમવૃદ્ધ પુરુષોની સેવા કરવી. છે છે અને સેવા કરતો સાધુ નુકસાનોથી રક્ષણ કરનાર અને કલ્યાણ લાવી આપનાર એવા : જ પદાર્થોનાં અવિતથભાવને = તત્ત્વને = પરમાર્થને પૂછે. આ પર્યુપાસીનશ -
છે.
=
