________________
स्त
न
शा
저
દશવૈકાલિકસૂત્ર ભાગ-૪ किंच
अत्थंगयंमि आइच्चे, पुरत्था अ अणुग्गए । आहारमाइयं सव्वं, मणसावि
ण पत्थए ॥ २८ ॥
ગા.૨૮ સૂર્ય અસ્ત પામે, પૂર્વમાં ઉગે નહિ ત્યારે મનથી પણ આહારમય સર્વ ન प्रार्थे .
य
अध्य ८ सूत्र - २८-२७
न 'अत्थं 'ति सूत्रं, 'अस्तं गत आदित्ये' अस्तपर्वतं प्राप्ते अदर्शनीभूते वा 'पुरस्ताच्चानुगते' प्रत्यूषस्यनुदित इत्यर्थः, आहारात्मकं 'सर्वं' निरवशेषमाहारजातं मनसापि न प्रार्थयेत्, किमङ्ग पुनर्वाचा कर्मणा वेति सूत्रार्थः ॥२८॥
ટીકાર્થ : સૂર્ય અસ્તપર્વતને પામે એટલે કે સૂર્યાસ્ત થઈ જાય, અથવા તો (વાદળાદિના કારણે) સૂર્ય ન દેખાય, તથા પૂર્વદિશામાં સૂર્ય ઉગ્યો ન હોય એટલે કે સવારે ઉદય પામ્યો ન હોય ત્યારે આહાર સ્વરૂપ બધું જ મનથી પણ ન ઈચ્છે. તો પછી વચનથી તે કે ક્રિયાથી તો વાત જ શી કરવી ? (સાંજે સૂર્યાસ્ત બાદ કે સૂર્યને ન દેખાય ત્યારે તથા મેં સવારે સૂર્યોદય ન થાય ત્યાં સુધી ચાર આહાર વર્લ્ડવા...)
त
***
दिवाप्यलभमान आहारे किमित्याह
अतिंतिणे अचवले, अप्पभासी मिआसणे । हविज्ज उअरे दंते, थोवं लद्धुं न खििस ॥२९॥
S
34
जि
ᄏ cm 케리
न
દિવસે પણ જો આહાર ન મળે તો સાધુ શું કરે ? એ કહે છે.
शा
गा.२८ अतितिश, अयपस, अस्पभाषी, मिताशन, उरमा हान्त थाय. थोडं स મેળવીને ખિસા ન કરે.
ना
'अर्तितिणे 'त्ति सूत्रं, अतिन्तिणो भवेत्, अतिन्तिणो नामालाभेऽपि नेषद्यत्किञ्चन- य भाषी, तथा अचपलो भवेत्, सर्वत्र स्थिर इत्यर्थः । तथा 'अल्पभाषी' कारणे परिमितवक्ता, तथा ‘मिताशनो' मितभोक्ता ' भवेदित्येवंभूतो भवेत्, तथा 'उदरे दान्तो' येन वा तेन वा वृत्तिशील:, तथा 'स्तोकं लब्ध्वा न ख्रिसयेत्' देयं दातारं वा न हीलयेदिति सूत्रार्थः ॥ २९ ॥ * ટીકાર્થ : (દિવસે પણ આહાર ન મળે તો) સાધુ અતિંતિણ થાય. અતિંતિણ એટલે ન મળે તો પણ કંઈક ગમે તે બોલનારો ન બને. (અથવા રૂપવામેપ એમ અર્થ
